ԵՐԵՎԱՆ, 29 սեպտեմբերի– Sputnik. Հայաստանի կեցվածքն առ այսօր եղել է արձագանքային, այսինքն՝ Ադրբեջանը գործողություններ է ձեռնարկել, իսկ Հայաստանը՝ պատասխանել և հայտարարել, որ եթե կրկնվի, ապա ավելի ահարկու կերպով կարձագանքի: Իրականում սա արձագանքման քաղաքականություն է, որը դիվանագիտության հետ որևէ կապ չունի, «Sputnik-Արմենիա» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց արտակարգ և լիազոր դեսպան, ԼՂՀ արտաքին գործերի նախկին նախարար Արման Մելիքյանը:
Բանախոսի կարծիքով` Ադրբեջանի համար ճակատային գծում հարձակողական տենչը իր քաղաքականության մի մասն է: Մինչդեռ Հայաստանն այդ առումով քաղաքականություն չունի:
«Եվ այն, ինչ պետք է կանխարգելվեր քաղաքական մեթոդների կիրառմամբ, չեն կանխարգելվում հայկական կողմից, և մեր իշխանություններն ապավինում են ռազմական հակահարվածների մարտավարությանը, որն ի զորու չէ շտկելու իրավիճակը: Մենք կարիք ունենք իրական քաղաքականության, գործուն դիվանագիտության: Ցանկությունը, սակայն, բավարար չէ, անհրաժեշտ են մարդիկ՝ այդ ամենը կյանքի կոչելու համար: Դա նաև կատարողի հմտության խնդիր է»,-նկատել է նա:
Մելիքյանի համոզմամբ՝ լավագույն տարբերակը նախաձեռնողական քաղաքականությունն է, և լուրջ աշխատանքների դեպքում նման առաջարկներ կարելի է մշակել 3-5 ամսում:
«Ամենակոշտ տարբերակը կլինի այն, որ Հայաստանը կճանաչի Արցախի անկախությունը, դուրս կգա բանակցային գործընթացից, բայց հնարավոր են միջանկյալ տարբերակներ, որոնք ավելի մեղմ մթնոլորտում արդյունավետ կլինեն»,-ասել է նա:
Դիվանագետի խոսքով՝ հայկական կողմի գերագույն նպատակը պետք է լինի կայուն, երկարաժամկետ խաղաղության հասնելը:
«Մենք չպետք է մեզ ամոքենք նրանով, որ հակառակորդի կորուստներն ավելի մեծ են: Մեր խնդիրը երկարաժամկետ խաղաղության հասնելն է, ընդ որում այնպիսի պայմաններում, երբ ադրբեջանցիների ու հայերի միջև թշնամանքի մթնոլորտը ևս վերանա»,-նշել է նա:
«Բայց ամբողջ խնդիրն այն է, որ Մոսկվան հաճախ ստիպված է գործել՝ ունենալով ազատության նեղ միջանցք: Ռուսաստանը բավական լուրջ խնդիր ունի լուծելու մեր տարածաշրջանում, այն է ՝ Ադրբեջանում վերահաստատել իր ներկայությունը: Հատկապես վերջին տարիների իրադարձությունները ցույց են տալիս, որ ՌԴ-ի ներկայությունը Հարավային Կովկասում վտանգված է, և հիմնական խնդիրը Ադրբեջանում դիրքերը վերահաստատելն է, քանի որ Վրաստանը, կարծես թե, երկարաժամկետ կորած է Ռուսաստանի համար »,-ընդգծել է բանախոսը:
Ըստ արտակարգ և լիազոր դեսպանի՝ Ադրբեջանի խնդիրը բավական լուրջ է, քանի որ այն Հյուսիսային Կովկասի նախադուռն է, և մերձավորարևելյան ճգնաժամի էսկալացիայի և ռազմատենչ իսլամիզմի արտահոսքի դեպքում Ադրբեջանը կլինի այն դարպասը, որի միջոցով նոր զինված խմբավորումներ մուտք կգործեն ՌԴ-ի տարածք:
«Արցախի հետ կապված խնդիրները լուրջ ընտրության առջև են կանգնեցրել Ռուսաստանին, քանի որ նրան անհրաժեշտ է լինել թե՛ Ադրբեջանում, թե՛ Հայաստանում ու Արցախում: «Կամ-կամ» քաղաքականություն է, բայց Ռուսաստանը չի ցանկանում ընտրություն կատարել: Դրա համար էլ ռուսական փորձագիտական շրջանակներն անընդհատ խոսում են՝ «տարածքներ կարգավիճակի դիմաց» բանաձևի կիրառման մասին: Կարող է գալ մի պահ, երբ Ռուսաստանը կանգնի բարդ ընտրության առջեւ՝ Ադրբեջան կամ Հայաստան և այս պարագայում Ռուսաստանը կընտրի Ադրբեջանին»,-կարծում է բանախոսը:
Ինչ վերաբերում է ՀԱՊԿ-ի միջամտությանը, ապա դիվանագետը նշում է, որ Ռուսաստանն է որոշում կայացնում, թե որտեղ պետք է ՀԱՊԿ-ն ակտիվ գործողություններ իրականացնի:
