ԵՐԵՎԱՆ, 5 դեկտեմբերի-Sputnik, Գոհար Սարգսյան. Մասնագիտությամբ երաժիշտ Հակոբ Զարգարյանի բնակարանում քեզ զգում ես ինչպես թանգարանում: Ապակեպատ դարակներում խնամքով, շարքով ու կարգով դասավորված են փայտե հավկիթները, որոնց վրա տարբեր թեմաներով նկարներ են պատկերված: Դրանք ավելի հետաքրքրական են դառնում, երբ լսում ես հեղինակների անունները՝ Մինաս Ավետիսյան, Հարություն Կալենց, Դմիտրի Նալբանդյան, Մարտիրոս Սարյան, Ալեքսանդր Բաժբեուկ-Մելիքյան ու երևելիների մի ամբողջական շարք:
Պատկերազարդված հավկիթների հավաքածուն ստեղծելու համար Հակոբ Զարգարյանը կես դարից էլ շատ ժամանակ է ծախսել:
1963 թվականն էր: Սուրբ Զատկի տոնին դաշնակահար Զարգարյանը դուրս եկավ շքամուտք ու տեսավ հավկիթներով «կռվող» երեխաներին: Նրանցից մեկը Զարգարյանին առաջարկեց միանալ խաղին ու մի հավկիթ պարզեց:
Զարգարյանն այսօրվա պես հիշում է կարմիր, սև ու սպիտակ ներկերով գունազարդված հավկիթը, որի վրա տիեզերագնաց, օդանավ ու Արարատ սարն էին պատկերված: Հենց այդ հավկիթն էր պատճառը, որ ծնվեր այդ արտասովոր միտքը՝ իսկ ինչու՞ չստեղծել պատկերազարդված հավկիթների հավաքածու:
«Առաջին հավկիթը պատկերազարդել է Մարտիրոս Սարյանը: Ասացի՝ մի բան նկարեք, նա էլ պատասխանեց, թե իրեն ոչ մի տեղ չեն սովորեցրել հավկիթի վրա նկարել: Ես էլ առաջարկեցի փիլիսոփայել: Թե բա՝ Էնգելսը կարծում է, որ կյանքը սպիտակուցային մարմինների գոյություն է: Իսկ հավկիթում մեծ քանակությամբ սպիտակուց կա, ուրեմն նկարեք կյանքը: Սարյանն առանց երկմտելու ասաց՝ ինձ համար կյանքը Հայաստանն է: Ու նկարեց Հայաստանը»,-պատմում է Հակոբ Զարգարյանը:
Մինչև այսօր մի հարցում իրեն չի ներում: Գնացել-հասել է Թիֆլիս, ոչ ավել, ոչ պակաս՝ Սերգեյ Փարաջանովի տուն: Այնքան հուզված է եղել ու կլանված նրա հետ զրույցով, որ մոռացել է գրպանից հանել հավկիթն ու խնդրել նկարազարդել:
«Երևան վերադառնալիս հանկարծ հիշեցի ու նյարդային վիճակից քիչ էր մնում լաց լինեի»,-ափսոսանքով նշում է Հակոբ Զարգարյանը:
Պատմում է, որ իր գործունեությամբ ամենից շատ հիացած է եղել Մինաս Ավետիսյանը: Նա քաջալերել է ընկերոջն ու առաջ մղել: Ու այսօր Հակոբ Զարգարյանն աշխարհի 48 երկրի 100 քաղաքում ապրող հայտնի ու անհայտ 833 հեղինակի նկարազարդած 940 նմուշ է հավաքել:
Դեկտեմբերի 5-ին Հակոբ Զարգարյանը դարձավ 90 տարեկան: Իր առողջության ու երկարակեցության բանաձևը Զարգարյանը չի թաքցնում:
«Ես միշտ նաչալնիկ եմ եղել: Դպրոցում կլասկոմ էի, հետո կոմսոմոլի քարտուղար, բանակում՝ ստարշինա, աշխատավայրում՝ ֆակուլտետի դեկան: Կայնքումս կաշառք չեմ վերցրել ու հանգիստ խղճով քնել եմ: Իմ երկարակեցության գաղտնիքը հենց բարեխիղճ քուն է»,-հպարտությամբ ասում է մասնագիտությամբ դաշնակահար, իսկ կոչումով՝ կոլեկցիոներ Հակոբ Զարգարյանը:
Նա իր տարիքի մասին խոսելիս ասում է՝ ընդամենը 90 տարեկան է, հավաստիացնում է, որ այս տարիքում էլ միշտ ակտիվ է, որովհետև դա է կյանքի շարժիչ ուժը: Խոստանում է, որ նոր գլուգործոցներով է հարստացնելու իր հավաքածուն, որն, ի վերջո, ազգի հարստությունն է:
