ԵՐԵՎԱՆ, 17 փետրվարի — Sputnik, Արման Վանեսքեհյան. Հայտնի թուրքագետ, քաղաքագետ Հակոբ Չաքրյանը չի կարծում, թե Անկարան կհամարձակվի պաշտոնապես զորք մտցնել Սիրիայի տարածք։
«Իհարկե, որոշ հատուկ նշանակության ջոկատներ, թուրքական զինծառայողների փոքր խմբեր կարող են սահմանին դիվերսիաներ իրականացնել, այնպիսի ահաբեկչական կազմակերպություններին օգնել, ինչպես, օրինակ, Ֆրոնտ-ան-Նուստրան կամ ԴԱԻՇ-ը։ Սակայն դա առավելագույնն է, ինչի հիմա կարող է գնալ Թուրքիան, որը նույն ԱՄՆ-ից ու Ֆրանսիայից Սիրայի տարածքում ռազմական միջամտության աջակցություն չի ստացել», — ասում է փորձագետը։
Չէ՞ որ ՆԱՏՕ-ի օրենսդրության այն հոդվածը, որը կազմակերպության անդամներին փոխադարձ ռազմական օգնություն է նախատեսում այն դեպքում, երբ նա է հարձակման ենթարկվել, Չաքրյանի խոսքով, ոչ ոք չեղյալ չի հայտարարել։ Իսկ մեկ այլ ինքնիշխան պետության տարածք, օրինակ, Սիրիա զինված ներխուժման պարագայում հենց սկզբից կարելի է բացառել, որ ՆԱՏՕ-ի որևէ անդամ Թուրքիային օգնություն կցուցաբերի։
«Հասկանալի է, որ Սաուդյան Արաբիան ու Քաթարը սեփական լուրջ շահագրգռվածություն ունեն տարածաշրջանում ու նույն Սիրիայում։ Նրանք մի քանի միլիարդ դոլար են ներդրել (հենց ԱՄՆ-ի կարգադրությամբ) Իսլամական պետության ու Ջաբհաթ-ան-Նուստրայի գրոհայիններ պատրաստելու և սպառազինելու համար։ Ու պատրաստ են էլ ավելի մեծ ներդրումներ անել այդ ահաբեկչական կազմակերպություններին վերջնական փլուզումից փրկելու համար», — ասում է փորձագետը։
Սակայն նախագահ Բաշար ալ Ասադին հավատարիմ մնացած բանակի դեմ ռազմական գործողություններին նրանց ուղղակի մասնակցության մասին խոսք լինել չի կարող։ Հիանալի պատրաստված ու ամերիկական ամենաթանկ ու ժամանակակից զենքով զինված Սաուդյան Արաբիայի բանակը ժամանակին չհամարձակվեց աջակցել Քաթարին, երբ այն օկուպացվել էր Իրաքի կողմից (Սադամ Հուսեյնի օրոք)։
«Այնպես որ Թուրքիայի կողմից որևէ ներխուժում Սիրիայի տարածք չի լինի։ Ու 40 հազար զինվոր ունեցող թուրքական բանակը, որն իբրև թե հենց հարձակման նպատակով է կենտրոնացել թուրք-սիրիական սահմանին, իրականում նախատեսված է բացառապես Թուրքիայի հարավ-արևելքում քուրդ անջատողականների դեմ պայքարի համար», — ասում է թուրքագետը։
