Իր ներկայացրած քանդակի և ապագա ծրագրերի մասին Արաքսը պատմեց Sputnik-ի թղթակից Լաուրա Սարգսյանին։
-Արա՛քս, ինչպե՞ս իմացար այս ցուցահանդեսի մասին, և այն ի՞նչ տվեց քեզ։
— Արտ-էքսպոյի մասին իմացա իմ նկարչության առաջին ուսուցիչ Վահագն Բաղդասարյանից։ Զանգահարեց, ասաց, որ մի խումբ է հավաքել, որում ընդգրկել է նաև ինձ ու ընկերներիս, և որ մենք բոլորս պետք է մասնակցենք առաջիկա ցուցահանդեսին, որը կազմակերպել է արվեստագետ Նարինե Իսաջանյանը։
Ցուցահանդեսին մասնակցելու լավ առիթ էր, այն էլ` ուսուցչիս ու ընկերներիս հետ։ Բացի այդ, ծանոթացա և շփվեցի տարբեր աշխարհընկալման տեր մարդկանց հետ։
-Ինչո՞ւ որոշեցիր քանդակ ներկայացնել, չէ՞ որ զբաղվում ես գրաֆիկայով։
— Այո', գրաֆիկայի պարագայում կարող ես արտահայտել մտքերդ, գաղափարներդ, մինչդեռ քանդակը լրիվ այլ մակարդակ է, որը ստեղծագործելու ավելի լայն հնարավորություններ է տալիս։ Երբ գրչով թղթի վրա ես աշխատում, կարող ես ծավալ ստանալ, սակայն այն շոշափելի չի լինի։ Իսկ քանդակով կարող ես տարածության մեջ ծավալ ստանալ, կարող ես ձեռքով շոշափել այն, աշխատել ամեն մի դետալի վրա։
-Ինչո՞ւ հենց սարդ։
— Որոշ գործեր ստեղծելիս բնությունից եմ ոգեշնչվում, հատկապես` կենդանիներից։ Էքսպոյին ներկայացրած քանդակը` սարդը, նրա՛նց աշխարհից է։ Այդ միջատը միշտ հետաքրքրել է ինձ, դրա համար էլ քանդակն ստեղծեցի «յուր պատկերով ու նմանությամբ»։ Ես սարդի և մարդու միջև զուգահեռներ եմ տանում, այս պարագայում` ինձ հետ։ Ընդհանրապես, մարդն ու սարդը ոչ միայն շատ տարբեր են, այլև շատ նման։ Մարդն իր տեղեկությունից կառչում է այնպես, ինչպես սարդն իր զոհից։
-Չե՞ս նախատեսում արդյոք նման քանդակների շարք անել։
— Մտածել եմ այդ մասին. ժամանակի հարց է։ Այժմ մեկ այլ նախագիծ եմ անում, որի մասին շուտով կիմանաք։
-Է՞լ ինչն է քեզ ոգեշնչում։
— Ամեն ինչ` սովորական ծառից մինչև գրքեր ու արվեստի գործեր։ Բայց դա չի նշանակում, որ ես կրկնօրինակում եմ ուրիշների գործերը, պարզապես ոգեշնչվում եմ դրանցով և ստեղծում իմը` ջանալով հնարավորինս կատարելագործել այն։
