ԵՐԵՎԱՆ, 13 փետրվարի — Sputnik, Դավիթ Գալստյան. Շոտլանդիայի մայրաքաղաքը տեսարժան վայրերի պակաս չունի, բայց «Ղարաբաղ» անվանումն առանձնակի ուշադրություն է գրավում։ Այդ անվանումով պատկերասրահի մասին մեզ պատմեց Էդինբուրգի համալսարանում սովորող Ալինա Խաչատրյանը։
«Էդինբուրգում բավական շատ հայեր կան։ Մենք այստեղ փորձում ենք գտնել ուրիշ հայերի… Մի վարսավիրանոց գտանք, որի ցուցանակի վրա հայերեն, ռուսերեն և անգլերեն գրառումներ կային», — պատմեց Ալինան։
Այդտեղից ոչ հեռու հայ ուսանողները գտել են «Լեռնային Ղարաբաղ» պատկերասրահը, որը գտնվում է քաղաքի կենտրոնի կիսանկուղային տարածքներից մեկում, և «Ախթամար» գաստրոնոմը։ Սակայն նրանց չի հաջողվել ներս մտնել, քանի որ երկուսն էլ փակ են եղել։
«Ինչ վերաբերում է պատկերասրահին, ապա ես կարդացել եմ, որ այնտեղ ներկայացված է Ղարաբաղի մշակույթը` գորգեր, սպասք։ Այն ամենը, ինչ բերվել է այնտեղից։ Այնտեղ կան նկարներ` բացատրական տեքստերով», — պատմեց Ալինան։
Նրան հասած տեղեկություններով` պատկերասրահի տնօրենն ալեհեր պապիկ է, որը սրահը բացում է իր ցանկությամբ։ Ալինան ենթադրում է, որ հենց նույն պապիկն էլ «Ախթամար» գաստրոնոմի տերն է, քանի որ տերերի արտաքին նկարագրությունները շատ նման են։
«Սպիտակ մազերով պապիկ` բեղերով և ազգային գլխարկով։ Նրա մասին պատմում են, որ մի քիչ կոպիտ է, և եթե հյուրերը դուր չգան նրան, ապա չի ընդունի նրանց», — ծիծաղում է Ալինան` հավելելով, որ նրանք ընկերների հետ նամակ են թողել դռան տակ, որպեսզի տերը կապ հաստատի իրենց հետ։
Համացանցում մենք գրառումներ գտանք պատկերասրահի վերաբերյալ։
Ռուս զբոսաշրջիկ Սաշան, որը մի քանի տարի առաջ է եղել Էդինբուրգում, գրում է. «Մի անգամ երեկոյան ավտոբուսով գնում էի Dundas street-ով և հանկարծ աչքի պոչով նկատեցի «Լեռնային Ղարաբաղ պատկերասրահ» ցուցանակը, մտածեցի` աչքիս է երևում։ Հաջորդ առավոտյան գնացի և ստուգեցի, պարզվեց` ճիշտ է։ Էդինբուրգի կենտրոնում անտիկվարային և ինտերիերային խանութների շարքում կա մի պատկերասրահ, որի անվանումը ոչ ոք չի կարող կարդալ»։
Սաշան պատմում է, որ այնտեղ առավոտից երեկո մի հայ նկարիչ է նստած եղել, որն ամեն օր տարբեր գլխարկներ է կրել, իսկ գիշերը փակել է պատկերասրահի սպիտակ դռները և դիմացը երկար սպիտակ խաչ դրել։
Պատկերասրահի մասին ևս մի հիշատակում գտանք Uncle Bob անունով մարդու բլոգում։ Գրառումն արվել է 2009թ-ին։
«Ես միամտաբար կարծում էի, որ ինձ ոչինչ չի զարմացնի Էդինբուրգի փողոցներում, բայց մի հաստատություն չգտա։ Իհարկե, չմտնել չէի կարող։ Տեսա շատ գորգեր, տարբեր իրեր, դաշույն և այլ կովկասյան իրեր։ Պատկերասրահը դեռ չէր բացվել, ապրանքներն էին դասավորում», — գրել է Bob-ը։
Նրա խոսքով` տերը «համակրելի պապիկ» է, որը համեղ թեյ է հյուրասիրում։ Անգլերեն ավելի լավ է խոսում, քան ռուսերեն։ «Հավանաբար, հայերեն ավելի լավ է խոսում. չկարողացա ստուգել, որովհետև ընդամենը երկու բառ եմ սովորել բանակում ծառայելու տարիներին, իմացածս էլ սարսափելի հայհոյանք է»,- գրում է Bob-ը։
Այլ օգտատերեր նույնպես գրառումներ են արել պատկերասրահի մասին, բայց վերջին հրապարակումներում նշվում է, որ բոլորը, Ալինայի պես, փակ դռանն են բախվել։
Դիմում ենք մեր ընթերցողներին։ Եթե ինչ-որ տեղեկություն ունեք պատկերասրահի տնօրենի կամ խանութի տիրոջ մասին, ինչպես նաև մոլորակի հեռավոր անկյուններում գտնվող այլ «հայկական» տների մասին, հաղորդեք մեզ։
