ԵՐԵՎԱՆ, 28 հունիսի — Sputnik, Արամ Գարեգինյան. Եթե հեռավոր գյուղում ես ապրում, ուրիշների մասին մտածելն անթույլատրելի շռայլություն է. նախևառաջ պետք է սեփական գլուխդ պահես։ Համենայնդեպս, մեր ներքին ձայնը համառորեն սա է հուշում։
Երեք աղջիկների ներքին ձայնը բոլորովին այլ բան է հուշել։ Բուհն ավարտելուց հետո նրանք վերադարձել են իրենց հայրենի Կողբ գյուղ, որը սահմանակից է Ադրբեջանին, և դեկորատիվ–կիրառական արվեստի դպրոց են բացել։ Ընդ որում, առանց վարձ վերցնելու` նրանք երեխաներին սովորեցնում են հասարակ գործվածքից կամ կաշվի կտորից որևէ հետաքրքիր և գեղեցիկ իր ստեղծել։
Բայց ինչպե՞ս են հոգում ապրուստը, եթե անվճար են աշխատում։
«Մենք որոշեցինք, որ դա մեր խնդիրն է։ Իսկ երեխաները թող սովորեն, քանի դեռ ժամանակ կա։ Ինքներս կմտածենք` ոնց փող աշխատենք», – ասում է դպրոցը հիմնած երեք ընկերուհիներից մեկը` Սաթենիկ Կուլիջանյանը։
Դպրոցին կից նրանք հուշանվերների փոքրիկ արտադրություն են հիմնել և կոչել «Երեքնուկ»։
«Սկզբում մենք ընդամենը մեկ կարի մեքենա ունեինք, որը տատիցս էր մնացել։ Հետո արտասահմանյան տարբեր ծրագրերով սկսեցինք նոր մեքենաներ գնել կարուձևի համար։ Դրանցով պայուսակներ ենք կարում և հուշանվերներ պատրաստում, հենց այդ մեքենաներով էլ սովորեցնում ենք նաև մեր դպրոցի սաներին», – պատմում է Սաթենիկը։
Աղջիկներն իրենց պատրաստած հուշանվերները վաճառում են Facebook–ի և առցանց խանութների միջոցով։ Գնորդները հիմնականում երևանցիներն են, թեև երբեմն պատվերներ են լինում նաև արտերկրից։ Այժմ կենտրոնում արդեն տասը մարդ է աշխատում։ Հիմնականում աղջիկներ են, բայց վերջերս նրանց թիմին է միացել նաև մի երիտասարդ, օգնում է արտադրանքի եռաչափ դիզայնի հարցում։
Դեղձեր էլիտար բնակարանների փոխարեն․ Հայաստանում նոր տեսակի այգիներ կտնկեն
Մեծահասականերին երբեմն օգնում են դպրոցի աշակերտները` առանձին դետալներ են կտրում ու կարում պայուսակներին կամ աքսեսուարներին։ Դրա դիմաց նույնիսկ փոքր գումար են ստանում։ Երեխաները վայելում են համեստ, բայց արդար քրտինքով գումար վաստակելու հաճույքը։
Մոտավորապես 70 մարդ է հաճախում դպրոց։ Ընդ որում` ոչ միայն Կողբից, այլև հարևան Բերդավան գյուղից, Նոյեմբերյան քաղաքից և այլ բնակավայրերից։ Այստեղ նրանք սովորում են մշակել գործվածքը, կաշին և նույնիսկ բուրդը։
«Այժմ մեզ տարածք են հատկացրել, իսկ հոսանքի վարձի հարցում օգնում է գյուղապետարանը։ Կան նաև կարի մեքենաներ և երկու մանածագործական հաստոց` մեծ և փոքր։ Այնպես որ վատ չենք ապրում», – ժպտում է Սաթենիկը։
Բացի գործվածքների հետ աշխատելուց, աղջիկները երեխաներին սովորեցնում են հուշանվերներ պատրաստել հասարակ մետաղից և ձեռքի տակ եղած այլ նյութերից։ Սաթենիկի կարծիքով` թանկ իրեր չեն, բայց արժեքավոր են։
Հեծանիվ չեն հորինել, բայց... Հայաստանում սկսել են հաշմանդամների սայլակներ արտադրել
«Երեխան 15 տարեկան է, բայց արդեն ինչ–որ բան սովորել է։ Աշխատելը նրա համար ուրախություն է։ Սա է գլխավոր արժեքը», – ժպտում է նա։
Ի դեպ, Կողբի հուշանվերները ներկայացվել են Տավուշի մարզի միջազգային ներդրումային համաժողովում, որը վերջերս անցկացվեց Դիլիջանում։
Մեղրոտ բիզնես. ինչպես նոյեմբերյանցին զարմացրեց ավստրիացիներին
