ԵՐԵՎԱՆ, 7 դեկտեմբերի - Sputnik. Թոշակառու, նախկին մանկավարժ Զեմֆիրա Իսկանդարյանը, որը երկրաշարժի ժամանակ կորցրել է մայրական կողմի հարազատներից շատերին ու որի 12-ամյա աղջիկը հրաշքով է փրկվել, վստահեցնում է՝ երկրաշարժից 31 տարի անց վերջապես ոտքի են կանգնել:
Ոսկե «բիլազուկով» ծնվածը. ինչպես մայրն ու որդին մնացին փլատակների տակ և հետո կորցրին իրար
«Մենք փյունիկի պես վեր ելանք մոխրից՝ դժվարությամբ ու տանջանքով մաքառելով: Դա հավատքի, Աստծո ու ապագայի հանդեպ հույսի շնորհիվ էր: Բայց հիմա էլ ապրում ենք՝ հիշելով ու հարազատներին ոգեկոչելով։ Այս տարին շատ դրական փոփոխություններ էր բերել։ Կան մարդիկ, որ դեռ թերահավատ են, բայց հույսով ապրում ենք»,- Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նշեց կինը։
Տիկին Զեմֆիրայի հետ համակարծիք է նաև Շիրակի մարզպետ Տիգրան Պետրոսյանը։ Մարզի ղեկավարը ևս համոզված է` մարզում տրամադրությունը փոխվել է, հիմա արդեն աշխատելու և այդ աշխատանքի արդյունքները վերջնական տեսքի բերելու ժամանակն է։
«Փոփոխություններ, իհարկե, կան, և մենք աշխատում ենք, որ այդ փոփոխությունները վերջնարդյունքում հասնեն այն կետին, որ գյումրեցին մեջքը շտկած ապրի, արարի ու առաջ գնա։ Այսօր շատ ընտանիքներ դեռևս շարունակում են ապրել բնակարան ունենալու հույսով: Նրանցից յուրաքանչյուրին անհրաժեշտ է ցուցաբերել անհատական մոտեցում»,- Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նշեց մարզպետը:
Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել արքեպիսկոպոս Աջապահյանը ևս համոզված է` Գյումրին օրեցօր լուսավորվում է, հույսն էլ ավելի է մեծանում։
«Անցանք 31-ամյա թունելի միջով, և լույսն արդեն երևում է, շնորհակալ ենք բոլոր լուսավորողներին, լույս ու հույս պարգևողներին: Մոտ է այն օրը, որ կասենք` մենք հաղթահարեցինք այդ սարսափելի արհավիրքը»,- դեկտեմբերի 7-ի զոհերի հիշատակի կարգից հետո ասաց հոգևոր առաջնորդը:
Նշենք, որ Սպիտակի ավերիչ երկրաշարժից 31 տարի անց Գյումրիում դեռ բազմաթիվ տնակային ավաններ կան: Ըստ վերջին հաշվառման` Շիրակի մարզում առկա է 3600 ժամանակավոր կացարան, որից 2854-ը` Գյումրիում:
