Ուժեղ ձեռքով պարտվեց, թույլով՝ հաղթեց33-ամյա Վարդանուշ Բարսեղյանը 2 շաբաթ առաջ է պարաբազկամարտի փոխչեմպիոնի տիտղոսով վերադարձել Սաուդյան Արաբիայի Էլ Ռիադ քաղաքում կայացած համաշխարհային մարտական խաղերից։Վարդանուշը մանկական ուղեղային կաթված ունի (ՄՈւԿ), որը հիմնականում ազդել է ստորին վերջույթների (մասնավորապես` ծնկների) մկանների զարգացվածության վրա։ 14 տարեկանից սկսած 6 ծանր վիրահատություն է տարել։Սպորտով զբաղվել սկսել է 4 տարի առաջ (վերջին վիրահատությունից 1 տարի անց), երբ ընկերներից մեկի միջոցով իմացավ «Լեգենդներ» մարզասրահի մասին (հիմնադիրը զինհաշմանդամ փոխգնդապետ Սարգիս Ստեփանյանն է)։«Մտնելուն պես տեսա ծանր գանտելները, մի քիչ վախեցա, մտածեցի՝ բայց ես կարո՞ղ եմ։ Հետո որոշեցի՝ այո՛, կարող եմ, պե՛տք է կարողանամ»։Վարդանուշի տվյալները տեսնելով ու հնարավորությունները գնահատելով՝ մարզիչներն առաջարկեցին բազկամարտով զբաղվել։ Համաձայնեց, 4 տարի անց արդեն միջազգային մրցումից արծաթե մեդալով է վերադառնում։Պարաբազկամարտի աշխարհի առաջնությունում Հայաստանը 8 մեդալ է նվաճել«Մրցակիցներս ուժեղ էին, լավ պատրաստված։ Երբ պետք է ձախ ձեռքով կպնեի, քանի որ հասակով մի քիչ ցածրահասակ եմ, սեղանն այնքան էլ հարմարեցված չէր, պարտվեցի, մարզիչս ուղղորդեց՝ ինչ պետք է փոխեմ տեխնիկայում, ինչպես կարող եմ խնդիրը լուծել։ Լսեցի նրան ու ստացվեց»,- պատմում է Վարդանուշը։Առաջին լուրջ հաղթանակը մոտիվացրել է, ուժ տվել։ Հիմա ամբողջ ժամանակը նվիրում է սպորտին, անգամ սիրելի զբաղմունքի՝ խոհարարության համար ժամանակ չի մնացել։«Տարբեր ոլորտներում ինձ փորձել եմ, բայց ոչ մեկը չի գրավել։ Խոհանոցում ինձ լավ էի զգում, ստեղծագործում էի, մտածում էի պրոֆեսիոնալ խոհարարությամբ զբաղվել, բայց հիմա ուշք ու միտքս սպորտն է»։Սարգիս Ստեփանյանը պարաբազկամարտի աշխարհի չեմպիոն է դարձելՎարդանուշի երազանքն ու նպատակն են Հայաստանի համար ոսկե մեդալներ բերել տարբեր միջազգային մրցումներից, գերնպատակը Պարաալիմպիկ խաղերին մասնակցությունն ու հաղթանակն է։ Հավատում է իր ուժերին, վստահ է, որ տարբեր մրցումների մասնակցելով անհրաժեշտ փորձ է ձեռք բերում, տեխնիկան զարգացնում, իր թույլ և ուժեղ կողմերը բացահայտում, և կկարողանա հայկական հիմնը լսել օլիմպիական ոսկին ձեռքին։
Վերջերս Էլ Ռիադում Համաշխարհային մարտական խաղերում 33-ամյա մարզուհի Վարդանուշ Բարսեղյանը փոխչեմպիոնի կոչման արժանացավ պարաբազկամարտ սպորտաձևում։ Sputnik Արմենիան զրուցել է մարզուհու հետ առաջին միջազգային հաղթանակից հետո։
Ուժեղ ձեռքով պարտվեց, թույլով՝ հաղթեց
33-ամյա Վարդանուշ Բարսեղյանը 2 շաբաթ առաջ է պարաբազկամարտի փոխչեմպիոնի տիտղոսով վերադարձել Սաուդյան Արաբիայի Էլ Ռիադ քաղաքում կայացած համաշխարհային մարտական խաղերից։
Վարդանուշը մանկական ուղեղային կաթված ունի (ՄՈւԿ), որը հիմնականում ազդել է ստորին վերջույթների (մասնավորապես` ծնկների) մկանների զարգացվածության վրա։ 14 տարեկանից սկսած 6 ծանր վիրահատություն է տարել։
«Երբ փոքր էի, բավականին դժվար էր։ Մյուս երեխաները գնդակ էին խաղում, կլաս․․․Քաշվում էի իմ վիճակից։ Հիմա այնպես չէ, որ իմ խնդիրը չեմ ընդունում, ուղղակի ինձ չեմ սահմանափակում։ Լիարժեք ապրում եմ»,- ասում է Վարդանուշը։
Սպորտով զբաղվել սկսել է 4 տարի առաջ (վերջին վիրահատությունից 1 տարի անց), երբ ընկերներից մեկի միջոցով իմացավ «Լեգենդներ» մարզասրահի մասին (հիմնադիրը զինհաշմանդամ փոխգնդապետ Սարգիս Ստեփանյանն է)։
Փոխգնդապետ Սարգիս Ստեփանյանը «Լեգենդներ» մարզասրահում
«Մտնելուն պես տեսա ծանր գանտելները, մի քիչ վախեցա, մտածեցի՝ բայց ես կարո՞ղ եմ։ Հետո որոշեցի՝ այո՛, կարող եմ, պե՛տք է կարողանամ»։
Վարդանուշի տվյալները տեսնելով ու հնարավորությունները գնահատելով՝ մարզիչներն առաջարկեցին բազկամարտով զբաղվել։ Համաձայնեց, 4 տարի անց արդեն միջազգային մրցումից արծաթե մեդալով է վերադառնում։
«Մրցակիցներս ուժեղ էին, լավ պատրաստված։ Երբ պետք է ձախ ձեռքով կպնեի, քանի որ հասակով մի քիչ ցածրահասակ եմ, սեղանն այնքան էլ հարմարեցված չէր, պարտվեցի, մարզիչս ուղղորդեց՝ ինչ պետք է փոխեմ տեխնիկայում, ինչպես կարող եմ խնդիրը լուծել։ Լսեցի նրան ու ստացվեց»,- պատմում է Վարդանուշը։
Առաջին լուրջ հաղթանակը մոտիվացրել է, ուժ տվել։ Հիմա ամբողջ ժամանակը նվիրում է սպորտին, անգամ սիրելի զբաղմունքի՝ խոհարարության համար ժամանակ չի մնացել։
«Տարբեր ոլորտներում ինձ փորձել եմ, բայց ոչ մեկը չի գրավել։ Խոհանոցում ինձ լավ էի զգում, ստեղծագործում էի, մտածում էի պրոֆեսիոնալ խոհարարությամբ զբաղվել, բայց հիմա ուշք ու միտքս սպորտն է»։
Վարդանուշի երազանքն ու նպատակն են Հայաստանի համար ոսկե մեդալներ բերել տարբեր միջազգային մրցումներից, գերնպատակը Պարաալիմպիկ խաղերին մասնակցությունն ու հաղթանակն է։ Հավատում է իր ուժերին, վստահ է, որ տարբեր մրցումների մասնակցելով անհրաժեշտ փորձ է ձեռք բերում, տեխնիկան զարգացնում, իր թույլ և ուժեղ կողմերը բացահայտում, և կկարողանա հայկական հիմնը լսել օլիմպիական ոսկին ձեռքին։
