ԵՐԵՎԱՆ, 8 մայիսի-Sputnik. Երբ փոքր էի, ինձ ասում էին` խելոք մնա, թե չէ թուրքը կգա, հիշում է Արկադի Տեր-Թադևոսյանն ու ասում, որ հիմա ժամանակները փոխվել են` ադրբեջանցին է երեխային վախեցնում ու ասում` հայը կգա, ականջներդ կքաշի։
Արկադի Տեր-Թադևոսյանի արմատները տանում են դեպի պատմական Կարս։ Նրա համար դա սրբավայր է։ Կոմանդոսի ընտանիքում միշտ պատմություններ են պատմել հայրենի հողի մասին, ու նա մեծացել է հայրենասիրական մթնոլորտում։ Արցախյան գոյամարտն իր սրբագրումներն է արել։
«Ես միշտ մտածել եմ` ով շատ է, նա էլ պետք է հաղթի։ Սակայն այդ տարիներին հասկացա, որ կարևորը մարտական ոգին ու գաղափարն է, որ ունեին մեր տղերքը։ Մեր զինվորներին մի քիչ էլ բան սովորեցնես, լրջագույն հաջողություններ կունենան»,- ասաց Կոմանդոսը։
«Վազգեն Սարգսյանն ինձ հարցնում էր` հավատու՞մ ես, որ Շուշին կազատենք։ Ես վախենում էի պատասխանել, որովհետև ցանկությունը մի բան է, իսկ արդյունքը` այլ»,-հիշեց նա։
Կոմանդոսը մի համոզմունք էլ ունի` Պաշտպանության բանակը ոչ միայն պաշտպանելու համար է։
Այդ օրերին ևս, Կոմանդոսի պատմելով, մարդիկ կանգնած էին զինվորի թիկունքին, սնունդ ու գուլպա էին ուղարկում։
«Օգոստոսին գուլպան ծիծաղ էր առաջացնում, նետեցինք մի կողմ, իսկ երբ ցրտերն ընկան, դրանք սիրով կրեցինք ու հասկացանք նրանց հոգատարության չափը»,-ասաց նա։
Զրուցակիցը պատմեց նաև կնոջ` հեռավորության վրա անգամ նրա կողքին լինելու և խորհուրդներ տալու մասին։ Մի անգամ նա նամակ էր ուղարկել, որտեղ գրված էր Սուվորովի ռազմավարությունը պատերազմական տարիներին։
«Ինձ այդ նամակը փոխանցեց Զորի Բալայանը։ Ես կարդացի ու բարկացա` ասելով` ուրիշների կանայք գրում են, որ կարոտել են, իսկ նա ռազմական խորհուրդներ է տալիս։ Մեկ տարի անցավ, նոր հասկացա, թե դա ինչ էր»,-ժպիտով հիշեց Կոմանդոսը։
Արկադի Տեր-Թադևոսյանի հետ Ամալյա Պապյանի ամբողջական հարցազրույցը կարելի է լսել «Կաղապարից դուրս» հաղորդման մայիսի 9-ին նվիրված հաղորդումների շարքի շրջանակում։
