Ամալյա Պապյան, Sputnik.
Սևակ Խաչատրյանն ապրիլյան պատերազմում մասնակցել է որպես գնդացրային ջոկի սերժանտ, ուսումնասիրել է զորամասի լավագույն զինատեսակների օգտագործման ձևերը և արհեստավարժ զինվոր է եղել, ու ամենևին էլ պատահական չէր մեկ տարի առաջ այս օրը թշնամու դիպուկահարի թաքուն կրակոցը:
Սևակ Խաչատրյանը նոր պիտի բոլորեր իր 20 տարին, կրտսեր սերժանտ էր` հրամանատարի հմտությամբ։ Նա ընդունվել էր ԵՊՀ-ի Ինֆորմատիկայի և կիրառական մաթեմատիկայի ֆակուլտետ, սակայն նույնիսկ նախքան քննությունների արդյունքների հրապարակումը ուներ հստակ որոշում։
«Պա՛պ, որ անվճար էլ ընդունվեմ, ես դիմում եմ գրելու ու բանակ գնամ», —պատմում է հայրը և ավելացնում, որ կարող էր ծառայել երկու տարի անց, բայց չկարողացան համոզել, որ չգնա: Նա շտապում էր ծառայել ։
Սևակի հրամանատար, փոխգնդապետ Զավեն Հունանյանի համար Սևակի քայլը նույնպես առանձնահատուկ է։
«Նա ուներ հնարավորություն, որ սովորելուց հետո գնար բանակ, բայց իր անձնական խնդրանքով, հստակ գիտենալով ու հասկանալով երկրում բարդ իրավիճակը՝ շուտ գնաց,- պատմում է հրամանատարը և արցունքն աչքերում շարունակում,- ես ու Սևակը միասին էինք այդ օրը, մարտական առաջադրանք էինք կատարում։ Նրա վերջին խոսքերը հիմա էլ արձագանքում են ականջներում. «Հպարտ եմ, պատիվ ունեմ»։ Սևակը հերոս էր իր ոգով, մտքով, էությամբ, եթե նորից որդի ունենամ անունը Սևակ եմ կնքելու իմ զինվորի, հերոսի, ընկերոջ պատվին»։
Սևակ Խաչատրյանը սովորել է Արմավիրի մարզի Արևիկ դպրոցում, ուսման բոլոր տարիներին ընտրվել է դասարանի ավագ, ճիշտ ինչպես բանակում, հաղթել է բազմաթիվ օլիմպիադաներում, զբաղվել է բռնցքամարտով, օրինակելի է եղել նաև մարդկային հատկանիշներով որպես որդի, ընկեր, հայրենասեր։ Նրա անմար հիշատակին է նվիրված դպրոցի աշակերտների ձեռքերով պատրաստված հուշանկյունն ու դպրոցի համակարգչային սենյակը։
Սևակի հայրն ասում է, որ եթե էլի որդի ունենար նորից բանակ կուղարկեր և ուրախ կլիներ, որ ունի զինվոր տղա։
«Ես նախանձով եմ վերաբերվում այն ծնողներին, որոնք ունեն զինվոր տղաներ»,- վշտից այտուցված աչքերով ասում է հայրը։
Որդու զոհվելուց հետո ծնողները Սևակի հիշատակին հուշաքար են տեղադրել զորամասում: Հայրը հիշում է, թե գնդի հրամանատարը՝ գնդապետ Սերժիկ Շաքարյանը, ինչպես է իրեն տեսնելուն պես արտասվել. «Ինձ գրկեց ու լացում էր: Ասաց՝ Սևակը եղել է մեր զորամասի լավագույն զինվորներից մեկը։ Սևակը իմ տղան էլ է»:
Իսկ վաշտի հրամանատարը պատմում է, որ Սևակն ապրիլյան ծանր օրերին զինվորներին հավաքել ու ասել է. «Նահանջելու տեղ չունենք, մեր միակ տարբերակը կռվելն է, զենքը»:
