Արման Վանեսքեհյան

Ռուսական և հայկական երկու բանակների քաղաքական և ռազմական հնարավորությունների միացյալ ներուժն ի զորու է ապահովել ինչպես երկու երկրների, այնպես էլ ողջ տարածաշրջանի անվտանգությունը։

Պետությունը, որն ամեն ջանք գործադրում է տարածաշրջանում առաջատար լինելու համար, երկու գերխնդիր է լուծում՝ ռազմական և քաղաքական։

Գերմանիայի և Թուրքիայի քաղաքական հարաբերությունների վատթարացումը սկսվեց հենց այն ժամանակ, երբ Բունդեսթագը պատմական որոշում կայացրեց Օսմանյան կայսրությունում իրագործած Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ։

Առաջնորդների հանդիպումը կայացավ հենց այն ձևաչափով, որին դեմ էր արևմտյան իսթեբլմիշմենտի լիբերալ թևը։

Նույնիսկ ամենապարզունակ տրամաբանությունը թելադրում է, որ Բաշար Ասադը որևէ մեկի դեմ քիմիական զենք կիրառելու կարիք չունի այն իրավիճակում, երբ սիրիական բանակի հաղթանակը միջազգային ահաբեկչության հանդեպ սարերի հետևում չէ։

Ի՞նչ է թուրքական պատը. աշխարհի ամենամեծ սահմանամերձ ամրաշինական կառո՞ւյցը, որը կոչված է պաշտպանելու երկրի տարածքը հարևանների ոտնձգություններից, թե՞ Անկարայի հերթական ձեռնարկը, որին ուղղակի չհաջողվեց Արևմուտքից գումար կորզել սահմանները Սիրիայից Թուրքիա եկող ահաբեկչական ջոկատներից պաշտպանելու համար։

ԻՊ գրոհայինների դիրքերի ուղղությամբ «Կալիբր» տեսակի վեց հրթիռների հարվածը, որը հասցվել էր Միջերկրական ծովի սիրիական ափից քիչ հեռու տեղակայված ռուսական նավերից և ստորջրյա նավակներից, կարելի է գնահատել որպես Վաշինգտոնի կողմից Կրեմլին նետած ձեռնոցի ընդունում, պատասխան ամերիկացիների կողմից խոցված Սիրիական ՌՕՈՒ կործանիչին։

Ռուսաստանի ՊՆ–ն հայտարարել է «Իսլամական պետության» առաջնորդի հավանական ոչնչացման մասին։ Այդ տեղեկությունը դեռ չի հաստատվել, սակայն ակնհայտ է, որ ռուսական օդատիեզերական ուժերը նախկինից ավելի ուժգին հարվածներ են հասցրել ջիհադականներին։

Թեհրանի ողբերգական իրադարձություններում սիրիական գործոնը նկատելի է նույնիսկ հեռավորության վրա, համոզված է Sputnik Արմենիայի քաղաքական վերլուծաբան Արման Վանեսքեհյանը։ Թեև Իրանը միջազգային քաղաքական դաշտում առանց Սիրիայի էլ քիչ թշնամիներ չունի։

Ջիհադականները սարսափելի և արդյունավետ զենք են կիրառում` Մերձավոր Արևելքի երկրների կրոնական պառակտման համար։ Իսկ Արևմուտքը, մասնավորապես Եվրոպան, այդ երևույթների դեմ պայքարելու փոխարեն, գերադասում է խխունջի նման թաքնվել իր խեցու մեջ։ Թեև դա անհավանական է:

Իրանի դեմ Թրամփի վարած քաղաքականությունը ակնհայտ տրամաբանությունից դուրս պարտադրանք է ներքին ուժերի կողմից:

Թրամփ – Էրդողան հանդիպման կարևորագույն մասն այն էր, որ նախկինում մտերմագույն գործընկերներ և բարեկամներ Միացյալ Նահանգների ու Թուրքիայի առաջնորդների՝ Վաշինգտոնում կայացած հանդիպումն ընդամենը 20 րոպե տևեց։

Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովն ԱՄՆ պետքարտուղարի հետ փակ դռների հետևում անցկացրած բանակցություններից հետո Վաշինգտոնում ասուլիսի ժամանակ լրագրողներին կոնկրետ և առարկայական որևէ բան չասեց: Ասեց միայն այն, ինչի համար օվկիանոսը հատել ընդհանրապես չարժեր։

Թուրքիայում անցկացված սահմանադրական բարեփոխումներն ի սկզբանե մտահոգում էին արդյունքի անկանխատեսելիությամբ և այն գիտակցմամբ, թե ինչ վտանգավոր արկածախնդրության է դիմում Էրդողանը։

Ամեն ինչ սկսվեց այն ժամանակ, երբ Էրդողանը վերջին անգամ ժամանեց Մոսկվա (դա մոտ մեկ ամիս առաջ էր)։ Ամփոփիչ մամուլի ասուլիսի ընթացքում երկու երկրների նախագահները վստահեցնում էին միջազգային հանրությանը, որ Թուրքիայի և Ռուսաստանի Դաշնության միջև բոլոր հարցերը վերջնականապես լուծված են։