Դեռ ամառը Ճանապարհային ոստիկանության պետի տեղակալ Արմեն Խաչատրյանը հայտարարեց, որ մայիսից սկսած, երբ մեզ մոտ ճանապարհատրանսպորտային կանոնների խախտումների տուգանքների համաներում եղավ, ճանապարհային խախտումների թիվը կտրուկ աճել է։
«Որոշ վարորդներ սխալ են հասկացել վարչապետի` վարչական տուգանքների համաներման քաղաքականությունը։ Նրանք սկսեցին ավելի շատ խախտումներ անել», – այն ժամանակ ասաց Խաչատրյանը։
Դա հուլիսին էր։ Իսկ անցյալ չորեքշաբթի` նոյեմբերին, խորհրդարանական քննարկումների ժամանակ, Խաչատրյանի բառերն, ըստ էության, կրկնում էր Ոստիկանության պետի տեղակալ Հովհաննես Քոչարյանը։ Նա ասաց այն մասին, որ 2012 թվականից, երբ ոստիկանությունը սկսեց արագաչափեր կիրառել, ՃՏՊ–ների պատճառով մահացության թիվն ընկավ 11%–ով։
Քոչարյանն ընդգծեց, որ ճանապարհային անվտանգության հարցերում որոշակի օրինաչափություններ կան, ու հեղափոխությունից հետո տեղի ունեցած ճանապարհային երթևեկության ոլորտում արված մեղմացումները մտահոգություններ են առաջացնում։
«Դուք գիտեք, որ քաղաքական փոփոխություններից հետո ոստիկանությունը որոշակիորեն մեղմացրեց պատասխանատվության քաղաքականությունն այդ ոլորտում, և արդյունքները միանշանակ հանգիստ լինելու առիթ չեն տալիս: Այնուամենայնիվ, այդ մեղմացումը որոշակի դժգոհություններ բերեց, հասկացանք, որ վարորդների վարքագծում վատ իմաստով փոփոխություններ են տեղի ունենում: Արագաչափերի զսպող նշանակությունը իրոք մեզ համար ակնառու է, և այս հարցում ոստիկանությունը կայուն տեսակետ ունի», – ասեց Քոչարյանը։
Հիշեցնենք` խոսքն այն արագաչափերի ու տեսախցիկների մասին է, որոնք ցույցերի ժամանակ սկզբում փակում էին շապիկներով ու այլ ներքնազգեստով, իսկ հետո զանգվածային կարգով սկսեցին հանել ճանապարհներից։ Փառք աստծո, բոլորը չհավաքեցին, թե չէ մի պահ իսկապես սարսափելի էր անցնել երևանյան խաչմերուկները։
Չհոգնեցնենք թվերով ու վիճակագրական տվյալներով` նշենք միայն, որ 2017 թվականի նույն ժամանակաշրջանի համեմատ, այս ամառ ՃՏՊ–ների թիվն աճել է 58%–ով։ Սա հսկայական թիվ է։
Իսկ այդ թիվն ու ներված տուգանքների թիվն արտահայտվում է ոչ միայն կոտրած լուսարձակներով ու վնասված մեքենաներով, ինչպես ասում են «ինչ լինում է` ժեշտին լինի»։ Դա նաև մարդկանց առողջությունն ու կյանքներն են։
Դա նաև էյֆորիայի ու պոպուլիզմի գինն է, անպատասխանատվության գինը։ Օրինապաշտ վարորները ժամանակին վճարում էին տուգանքներն ու իրենք իրենց պատժում. փաստորեն, պետք չէր խելոք լինել, քանի որ մարդիկ, որոնք ձգձգում էին վճարում կատարելը, համաներման տակ ընկան, հենց դա նրանց անպատժելիության զգացողություն տվեց։ Իհարկե, ոչ բոլորին, սակայն կա մարդկանց մի խավ (ոչ միայն վարորդների), որ կարծում է, որ շուրջբոլորը պարտավոր են օրենքով ապրել, իսկ իրենք` ոչ։
Մենք արդեն վարում ենք ցանածի ակնհայտ բերքը, ու մի փոքր տարօրինակ է, որ ճանապարհային երթևեկության կանոնների ոլորտում պատասխանատվության խստացման միջոցները դեռ չեն քննարկվում։ Սկզբում չեղարկում ենք, հետո սկսում ենք քննարկել` ինչպես անել, որ նախկինի պես լինի։ Իսկ մարդիկ ճանապարհների վրա շարունակում են մահանալ։
