Երբ մարդիկ, որոնց ԽՍՀՄ անունով երկրում «ստիլյագա» էին անվանում, Երևանում հայտնվեցին, զուտ վիզուալ առումով քիչ ազդեցին քաղաքի ընդհանուր մթնոլորտի վրա։ Բայց մյուս կողմից էլ, իհարկե, նրանք լրիվ նոր երանգ հաղորդեցին քաղաքի կյանքին. մարդիկ սկսեցին այլ կերպ հագնվել, «սխալ» երգեր լսել, ու ընդհանրապես, սա ի՞նչ է, երկար մազերով տղամարդիկ էին, սարսափելի է։
1970–ականներին ու 80–ականների սկզբին Արմեն Հովհաննիսյանը փորձում էր մեզ աշխուժացնել «22.30» կոչվող հաղորդումով. սա ծրագրի եթեր դուրս գալու ժամն էր։ Ինչ–որ ահավոր (այսօրվա չափանիշներով) ձայնագրություններ էին՝ արված արևմուտքում, տանային պայմաններում՝ հեռուստացույցներից, հրաշքով եթեր դուրս եկած ռոքերների ու փոփ–երգիչների տեսահոլովակներ, որոնք մերթ ընդ մերթ ընդհատվում էին ջազային համերգներով, որոնք նույնպես մի քանի անգամ ձայնագրված էին։ Նրանց շարքում լեգենդներ էլ կային. Լուի Արմսթրոնգը Հայասպանով մեկ երգում էր, մինչդեռ Կոբզոնը (ամենայն հարգանքով) խոսում էր խորհրդային մարդու կենցաղում կուսակցության դերի մասին։ Պարզապես տարբեր երևույթներ էին, թեև երկուսն էլ` մեծ։
Երևանը երբեք չի խուսափել ջազի ազդեցությունից, Տաթևիկ Հովհաննիսյանը աստղ դառնալուց առաջ երգում էր « Պոպլավոկում», ու դա այն տարիների Երևանի համար ամոթալի ու պատժելի չէր։ Քաղաքը, որում Վլադիմիր Վիսոցկին պաշտոնապես երգում էր ՊԱԿ-ի շենքում, իսկ հետո Հայաստանի գիտությունների ակադեմիայի (որն, ի դեպ, հիմնվել էր 1944 թվականին, երբ ընթանում էր Մեծ Հայրենականը), Ֆիզիկայի հետազոտությունների ինստիտուտում Անտոնիոնիի ու Տարկովսկու ֆիլմերն էին ցուցադրում, չէր կարող չընդունել ու չհասկանալ դուռը թակող ջազը։
Տաթևիկ Հովհաննիսյանը, որ գրավել էր խորհրդային հանդիսատեսին իր խենթացնող դիապազոնով, մեկնել է «այնտեղ», իսկ հիմա վերադառնում է, որ իր անհավանական ձայնին նվիրված ծափահարություններն ընդունի։
Եթե հիշողությունների գիրկն ընկանք, ապա չի կարելի շրջանցել նաև Հայաստանի պետական էստրադային նվագախումբը, որը ԽՍՀՄ ջազային նվագախմբերից առաջինն էր, որ ԱՄՆ մեկնեց։ Իսկ այնտեղի հանդիսատեսի ճանաչումը շատ բան արժեր։ Այստեղ էլ իր մեծ դերակատարումն ուներ ղեկավարը` Կոնստանտին Օրբելյանը։
Չէ որ Չիկոն ասում էր` Երևանը իր տեղն է նվաճել աշխարհի քարտեզում որպես ջազային քաղաքներից մեկը։
Ու սա երևանցիների մի քանի սերունդների ձեռքբերումն է, բայց չանտեսենք նաև Գյումրին` Տիգրան Համասյանը մեզ օգնական։
