Ընդունված կարծիք կա`եթե հարուստ է, ուրեմն գող է, եթե իշխանավոր է, ուրեմն անտաշ է։ Այս կարծրատիպը քաղաքական ու հասարակական գործիչներին դասավորում է հիերարխիկ սանդուղքի տարբեր աստիճաններին։ Իրականում, սեփական խելքով և աշխատանքով հարստություն կուտակած մարդիկ քիչ չեն, կան նաև խղճով պաշտոնյաներ։
Բոլոր գիտեն, որ ճանապարհ գնալիս Ռուսաստանի առողջապահության նախարար Վերոնիկա Սկվորցովան իր հետ վերցնում է գործիքներով և դեղերով պայուսակ` անհրաժեշտության դեպքում առաջին օգնություն ցուցաբերելու համար։ Ոչ բոլորը գիտեն, որ Հայաստանի արտակարգ իրավիճակների նախկին նախարար Արմեն Երիցյանը (վախճանվել է 2016թ-ի դեկտեմբերին) Սևանում հանգստանալու ժամանակ փրկել է լճում խեղդվող տղաների։
Վրաստան. Մոսկվայից Թբիլիսի տեղափոխված Կախա Բենուկիձեն` տնտեսական բարեփոխումների նախկին նախարարը, հրաժարվել է նախարարական աշխատավարձից։
Օրինակները շատ են, երբ բարձր դիրքեր զբաղեցնող մարդկանց մոտ բարոյականությունը հաղթում է շահամոլությանը, իսկ մարդկայնությունը` հավակնություններին։ Նման մարդիկ քիչ չեն ոչ միայն ԱՊՀ երկրներից յուրաքանչյուրում, այլ նաև վարկաբեկված ԽՍՀՄ-ում։ Իսկ հիմա պատմեմ պետական անվտանգության մայոր Իվան Հարությունովի և ԽՍՀՄ ՊԱԿ նախկին ղեկավար Ալեքսանդր Շելեպինի մասին։
Պետական անվտանգության մայոր Իվան Իվանիչ Հարությունովը ծառայությունից հետո տեղափոխվել է Հայաստանի Կուսակցական-պետական հսկողության կոմիտե` տնտեսական գործերով զբաղվելու համար։ Նրանք, ովքեր գիտեին Իվան Իվանիչին, հիշում են նրան բնորոշ գծերը։ Դա, առաջին հերթին, կասկածներ չհարուցող ազնվությունն էր և կարգ ու կանոնի նկատմամբ սերը։
Աշխատանքից ազատ ժամանակ Իվան Իվանիչի հետ կարելի էր խոսել դեսից-դենից, հիանալ նրան շատ սազող կոստյումով, անթերի արդուկած տաբատով և արևի նման շողշողացող չեխական «Ցեբո» ֆիրմայի կոշիկներով։ Այդ ամենը լավ դասավորված գրասեղանի հետ միասին` սրված մատիտներ, թղթապանակները`ձախից, գրիչները` աջից, Լենինի կիսանդրին` սեղանի կենտրոնում. այս ամենը հարգանք էր առաջացնում կարգ ու կանոնի նկատմամբ և վստահություն`վաղվա օրվա մեջ։
Կյանքի ընթացքում մեկընդմիշտ հաստատված կարգը խախտվել է մեկ այլ կուսակցական-պետական հսկիչ գերատեսչության ղեկավարի Հայաստան ժամանելու առիթով, այս անգամ Մոսկվայից` Ալեքսանդր Նիկոլաևիչ Շելեպինի, որը ոչ վաղ անցյալում ԽՍՀՄ ՊԱԿ ղեկավարն էր։ Հանդիպմանը նախապատրաստվել էին բոլոր կանոններով, իսկ Իվան Իվանիչին հանձնարարել էին կայանատեղից հեռացնել պատահական մեքենաները և ապահովել հարակից տարածքի մաքրությունը։
Ջրցան մեքենան ասֆալտն հիանալի փայլեցրել էր, բայց, քանի որ արևը վայրկենական չորացրել էր փողոցը, իսկ բարձրաստիճան հյուրն ուշանում էր, Իվան Իվանովիչը կարգադրել էր չխնայել ջուրը և ցանել`թեկուզ մինչև առավոտ։ Հենց այդ ժամանակ էլ զանգել էին` գալիս է։
Իվան Իվանովիչը նետվել էր փողոց` վերջին կարգադրությունը տալու, երբ հարևան խաչմերուկից նվագախմբի ուղեկցությամբ հանդիսավոր դուրս էր եկել սգո թափորը։ Եվս մի րոպե, և հանգուցյալին վերջին ճանապարհ ուղեկցողները կփակեին փողոցը հենց այն պահին, երբ պետք է մտներ կառավարական «Չայկան»` բարձրաստիճան հյուրի հետ միասին։ Այս աշխարհում հանդիպումներ կազմակերպում և այն աշխարհ ճանապարհելու կարգը քանդվում էր աչքի առաջ, և Իվան Իվանիչը` չեկիստը և կանոնիկը, ոչնչով չէր կարող խոչընդոտել դրան։
Ապա` կառավարական ավտոմեքենան մոտեցել է մայթեզրին և կանգնել։ Մեքենայից դուրս է եկել ոչ կովկասյան արտաքինով մարդ, հանել գլխարկը և կանգնել` գլուխը խոնարհելով այնքան ժամանակ, մինչև սգո թափորն անցել է։ Դրանից հետո Իվան Իվանիչը, վերջապես, շունչ է քաշել և ասել. «Ամեն ինչ կարգին է»։
Առաջին դատողություն` «կարգ» և «կարգապահություն» բառերը նույն արմատն ունեն։ Բոլորովին պարտադիր չէ, որպեսզի առաջինից բխի երկրորդը. ամեն ինչ կախված է կոնկրետ Իվան իվանիչներից և նրանից, թե ինչ գլուխ է գլխարկի տակ։
