Ավետիք Իշխանյանն առանձնացնում է երկու կարևոր գործոն։ Առաջինը ՀԿ–ների ֆինանսավորման խնդիրն է։ Զարգացած, քաղաքակիրթ երկրներում, ըստ իրավապաշտպանի, ՀԿ–ները ֆինանսավորվում են հիմնականում պետության կողմից կամ նույն երկրներում ստեղծված տարբեր ֆոնդերի կողմից։ Սակայն Հայաստանում այս հարցը շարունակում է մնալ չլուծված։ Ըստ նրա` իշխանությունները միշտ էլ հնարավորություն ունեցել են ֆինանսավորել ՀԿ–ներին, բայց աջակցել են նրանց, որոնք գործել են իշխանություններին կից կամ ստեղծվել են վերջիններիս կողմից։
«Բայց այս պարագայում ՀԿ–ներն անկախ չեն։ Հիմնական խնդիրն այստեղ այդ կազմակերպությունների անկախությունն է։ Հայաստանում նրանք հիմնականում գործում են արտասահմանյան դրամաշնորհների հաշվին»,– նշում է իրավապաշտպանը։
Ավետիք Իշխանյանի դիտարկմամբ` երկրորդ կարևոր խնդիրն այն է, որ ՀԿ–ները պետք է լինեն կոլեգիալ մարմիններ, պետք է ստեղծված լինեն տվյալ ոլորտում հետաքրքրություններ ունեցող էնտուզիաստ անձանց կողմից։
ԱՄՆ-ն 640 հազար դոլար կտա Հայաստանին «մշակութային դիվանագիտության» զարգացման համար. RT
«Հայաստանում կոլեգիալ կառավարում ունեցող ՀԿ–ներ ընդհանրապես չկան, ձևականորեն գոյություն ունեն ՀԿ–ների խորհուրդներ, բայց այդ կազմակերպությունները կուսակցությունների նման, որպես կանոն, մեկ հոգու կառույցներ են, դրանցում սովորաբար ղեկավարը չի փոխվում։ Հայաստանում ՀԿ–ները հաճախ ստեղծվում են որպես բիզնես նախագծեր։ Շատերի դեպքում գործունեությունն ընդհանրապես կապ չունի նրանց կանոնադրության հետ»,– նշում է իրավապաշտպանը։
Ավետիք Իշխանյանի հավաստմամբ` ամենակարևորը ՀԿ–ների համար այն հարցն է, թե ինչպես ստանան դրամաշնորհ։ Առհասարակ նման կազմակերպությունների գործունեության համար, ըստ իրավապաշտպանի, ՀՀ–ում օրենսդրական պայմանները բավարար են, բայց ՀԿ–ների ստեղծման հոգեբանական գործոնը և ֆինանսավորման հարցն այնքան էլ բարենպաստ չեն։
