Անցած երկու ամիսների ընթացքում ամբողջ աշխարհում և Հայաստանում օրակարգ թելադրում է կորոնավիրուսը, հետևաբար քաղաքական հարաբերությունները կամ քաղաքական վարքագիծը պայմանավորված են հենց այդ գործոնով։ Սուրեն Սուրենյանցի դիտարկմամբ ` այդ առումով Հայաստանում պատկերը բավականին հիասթափեցնող է, որովհետև նախ սկզբնական փուլում, երբ աշխարհում մարտի 11-ից հայտարարվել էր համաճարակի մասին, ՀՀ իշխանությունները դեռ շարունակում էին «Այո»–ի ինքնամոռաց քարոզչությունը, և միայն Էջմիածնի դեպքից հետո, ըստ էության, մեզ մոտ հայտարարվեց արտակարգ դրություն։
«Ցավոք սրտի արտակարգ դրության առաջին յոթ օրերն ընդհանրապես արդյունավետ չէին, որովհետև կառավարությունը չէր ներդրել անհրաժեշտ գործիքակազմը, որպեսզի կանխարգելիչ միջոցառումները հաջողությամբ պսակվեին։ Արդյունավետ կարելի է համարել միայն երկշաբաթյա կարանտինը։ Իսկ ապրիլի սկզբներից արտակարգ դրությունը կորցրեց իր բովանդակությունը, որովհետև կարանտին կար միայն ֆորմալ առումով, բայց ոչ իրականում, հետևաբար ունենք ներկայիս տխուր պատկերը»,– նշում է քաղաքագետը։
Սուրեն Սուրենյանցի կարծիքով` կառավարության հակահամաճարակային քաղաքականության հետևանքով Հայաստանն այսօր Հարավային Կովկասում դարձել է համավարակի գլխավոր էպիկենտրոնը, ինչը էական հարված հասցվեց թե՛ առողջապահական համակարգին, թե՛ տնտեսությանը։
«Համավարակի պայմաններում քաղաքական դաշտում տեղի են ունենում շատ ակտիվ գործընթացներ, քանզի իշխանության վարկանիշը, նույնիսկ առանց սոցիոլագիական խորքային հարցումների, տեսանելին է, որ էապես անկում է ապրել։ Իշխանությունն այժմ չի կարող հույսը դնել հասարակության անվերապահ աջակցության վրա։ Այս իրավիճակում առաջացել է քաղաքական բավականին մեծ վակուում, որը փորձում են լցնել տարբեր քաղաքական ուժեր` ինչպես նախկին համակարգի հետ կապ ունեցող, այնպես էլ խորհրդարանական ու նորաստեղծ քաղաքական ուժերը»,– նշում է քաղաքագետը։
Թորոսյանը բարկացավ. մինչև տարեվերջ մոտ 300 միլիոն դոլար է պետք լինելու
Սուրենյանցի գնահատմամբ` իշխանությունը վարկանիշը կորցնելուց զատ, որոշակիորեն կորցրել է նաև վերահսկողությունը երկրում տեղի ունեցող զարգացումների նկատմամբ։ Ըստ նրա` կա ևս մեկ հանգամնք. տեսանելի է, որ նույնիսկ արտակարգ դրության պայմաններում երկրում տեղի են ունենում սոցիալական հուզումներ և պարզ է, որ դրանք գնալով ահագնանալու են։ Եթե դրանք լինեն նույնիկ լոկալ բնույթի, միևնույն է, էապես ազդելու են ներքաղաքական համատեքստի վրա, հետևաբար կառավարությունը չունի արդյունավետ գործիքակազմ տվյալ ռիսկերը չեզոքացնելու համար։
«Որակապես նոր ընդդիմության ձևավորման համար երկրում ստեղծվում են բավականին դրական նախադրյալներ։ Այդուհանդերձ առկա պատուհանի պայմաններում ընդդիմության կողմից քայլեր չեն ձեռնարկվում, բայց վստահ եմ, որ առաջիկա ամիսներին կձևավորվի ընդդիմադիր 2-3 բևեռ` փորձելով իրական այլընտրանք դառնալ գործող իշխանությանը»,– համոզված է քաղաքագետը։
«Անհրաժեշտ է նոր՝ հակաճգնաժամային կառավարություն». Արթուր Վանեցյանի առաջարկը
Սուրեն Սուրենյանցի փոխանցմամբ` առկա պայմաններում չի բացառվում քաղաքական ինստիտուցիոնալ ճգնաժամի հեռանկարը, երբ գործ կունենանք մի կողմից ռեսուրսները սպառած իշխանության, մյուս կողմից` այլընտրանքային կենտրոնի ձևավորման բացակայության հետ։
