Հովհաննես Քոչարյանի դիտարկմամբ` նախաձեռնության տեղին լինելու մասին կարող է խոսել ՊԵԿ–ի ղեկավարությունը` բացատրելով այն ռիսկերը, որոնք երբեմն առաջանում են նրանց օպերատիվ ծառայողական կամ նախաքննական գործողությունների ընթացքում։ Ըստ նրա` եթե վիճակագրության մեջ կլինեն դեպքեր, երբ բռնության է ենթարկվել օպերատիվ ծառայողը կամ հետապնդման խնդիր է եղել և իրոք զենքի կիրառման անհրաժեշտություն է առաջացել, ապա հարցը փակվում է ու պետք չէ, որ նման դեպքերը լինեն հարյուրավոր կամ հազարավոր, որպեսզի աշխատակիցներին զինեն։
«Մեծ հաշվով ոչ մի տարօրինակ բան չեմ տեսնում ՊԵԿ աշխատակիցներին զինելու առումով։ Նորմալ երևույթ է, եթե օպերատիվ ծառայությունները և քննչական մարմինները նույնիսկ անկախ նման դեպքերից ծառայողական զենքով զինվեն, որովհետև նրանց խնդիրները նույնպես կրում են իրավապահ բնույթ, նրանք այնուամենայնիվ ռիսկային ոլորտի աշխատակիցներ են»,– նշեց ՀՀ ոստիկանապետի նախկին տեղակալը։
Այդուհանդերձ Քոչարյանը նաև հռետորական հարցադրում արեց, թե անհրաժե՞շտ է արդյոք, որ երկրում գործեն բազմաթիվ նման առանձին զինված կառույցներ։ Նրա համոզմամբ` մեր երկրում մեկ ոստիկանությունը լրիվ բավարար է և մեկ նախաքննական մարմինն ամբողջությամբ բավարար է հանցավորության դեմ պայքարը կանոնակարգելու համար։
«Մենք ունենք տնտեսական հանցագործությունների դեմ պայքարի վարչություն, մինչև ՊԵԿ–ի ձևավորումն այդ կառույցն էր զբաղվում տնտեսական ոլորտի հանցագործություններով։ Ի՞նչ էր եղել, երկրի անվտանգության սպառնալի՞քն էր շատացել, հանցավորության դեմ պայքա՞րն էր ձախողված, հարկային հանցագործությունները չէի՞ն հայտնաբերվում։ Ի դեպ, օպերատիվ ծառայությամբ և նախաքննական ստորաբաժանումներով հակակոռուպցիոն մարմին է ձևավորվում, նրա՞նց էլ եք զինելու։ Այնպես որ իրավապահ մարմինների բազմազանությունը երկրին կանգնեցնելու է խնդրի առջև»,– նշեց Քոչարյանը։
ՊԵԿ աշխատակիցները զենք օգտագործելու իրավունք կստանան
Նրա կարծիքով` պետությունն ինքը պետք է որոշի` գնու՞մ է նման բազմազանության, գնու՞մ է իրավական ոլորտների տարանջատման, թե՞ ոչ, որովհետև, ըստ նրա, կատարվում են ավելորդ ծախսեր, գործադրվում են ավելորդ ջանքեր։ Քոչարյանի տեղեկացմամբ` ժամանակին նման որոշումներն ունենում էին նույնիսկ խիստ անձնավորված հիմնավորումներ, և հարցերը լուծվում էին շատ հզոր պետական ծառայողների կամքի շնորհիվ, որոնք շատ լավ հարաբերություններ ունեին երկրի քաղաքական ղեկավարների հետ։ Թեև հիմա նա բացառեց նման երևույթը, որովհետև հեղինակություններ չեն մնացել, որպեսզի նման հարցեր լուծեն։
