ԵՐԵՎԱՆ, 28 նոյեմբերի — Sputnik. 1916թ-ին Կրասնոդարում հայկական վարժարանի համար շենք կառուցած բարերար Բորիս Չերաչևը չգիտեր, թե իրեն ինչ է սպասում, գրում է Կրասնոդարի կայքը։
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ բարերարին դուր էր եկել մի գեղեցիկ աղջիկ (հավանաբար` հայ — խմբ.)։ Չերաչևը խոստացել էր նրան, որ եթե աղջիկն ամուսնանա իր հետ, ապա նրա համար Փարիզից կբերի ամենագեղեցիկ ոսկե զարդերը։ Աղջիկը հրաժարվել է ոսկուց և խնդրել նրան հայկական վարժարան կառուցել։
Բարերարը կատարել է խոստումը. շենքը պատրաստ է եղել 1916թ-ին։ Այն նեոկլասիցիզմի ոճով կառուցել են Եկատերինոդարում հայտնի ճարտարապետներ Կոզո-Պոլյանսկին և Էբերգը։ Շենքի ճակատը զարդարվել է կենտրոնական մուտքի տակ գտնվող չորս կիսասյուներով և պատշգամբով։
Դպրոցի ինտերիերը ևս հարուստ տեսք ուներ` սրահը և նախասրահը զարդարված են սյունաշարերով, զարդանախշ առաստաղներով և շքեղ մարմարե աստիճաներով։ Ի սկզբանե շենքում գտնվել է հայկական դպրոցը։ Այստեղ սովորել են հիմնականում հայազգի աղջիկներ և տղաներ։ Ուսումնարանի դահլիճում կազմակերպել են ժողովրդական ընթերցանություններ և բեմադրել սիրողական ներկայացումներ։
Բորիս Չերաչևը երկու խանութ է ունեցել Գոգոլի փողոցում, զբաղվել է մանուֆակտուրայով։ Տարեկան նա ունեցել է 400 000 ռուբլու շրջանառություն։ Այդ ժամանակների համար դա հսկայական գումար էր։ Բորիս Վլասովիչը համարվել է Եկատերինոդարի ամենահարուստ մեկենասը, նա աղքատության դեմ պայքարի անդամ էր, նա Եկատերինոդարում ուներ թատրոն և թատերախումբ։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին մեծ միջոցներ է հատկացրել բանակի կարիքների համար։
Ճակատագրի հեգնանքով հեղափոխությունից հետո Չերաչևի խանութները և ողջ ունեցվածքն ազգայնացվել են։ Մի ակնթարթում երբեմնի հարուստ մարդը դարձել է չքավոր։ Աղքատացած Չերաչևը նստել է դրամատիկական թատրոնի աստիճաններին և ողորմություն խնդրել։
Չերաչևը մահացել է 1922թ-ին սարսափելի չքավորության մեջ։ Նրան թաղել են կառապանները` ի երախտագիտություն նախկին բարերարի մշտական օգնության և բարության։ Նացիստների կողմից Կրասնոդարի շրջափակման տարիներին հայկական դպրոցը հրդեհի հետևանքով լուրջ վնաս է կրել։ 1956թ-ին շենքը վերականգնվել է զգալի ավերածություններից հետո։ Դրանից հետո այն վերածվել է Պուշկինի անվան գրադարանի։
