Ամալյա Պապյան. Sputnik.
«Բարի մամա» հասարակական կազմակերպության հիմնադիր Մարինա Ադուլյանը հանդիպել է շատ մայրիկների, որոնք հրաժարվել են իրենց երեխայից սկեսուրի ճնշման ներքո: Ըստ խեղված տրամաբանության` հաշմանդամ երեխա ունեցող ընտանիքը չի կարող լինել երջանիկ:
«Հաճախ նույնիսկ ծննդատներում աշխատող ավագ սերնդի բուժքույրերը թերանում են իրենց պարտականությունները կատարել, երբ հաշմանդամ երեխա է ծնվում` ասելով. «Միևնույնն է մարդ չի դառնա»։ Հենց այստեղից սկսվում է հոգեբանական, շատ մայրիկների համար անտանելի ճնշումը»,- ասում է Մարինա Ադուլյանը:
Լինում են դեպքեր, երբ ծնողները երեխայից հրաժարվելուց հետո, հաղթահարելով հոգեբանական և ընտանեկան մեղադրական ճնշումները, հետ են վերցնում երեխային: Ապրելով փոքրիկի հետ ընդամենը մի քանի ամիս` սարսափով են մտածում, թե ինչ սխալ ու մեղք կարող էին գործած լինել: Հաշմանդամ երեխաներից հրաժարվելու պատճառ է նաև նյութական անապահովվածությունը: Նման փոքրիկները առանձնահատուկ խնամքի կարիք ունեն, սակայն սա չէ հիմնական խնդիրը:
«Մանկատներում կան հաշմանդամ երեխաներ պատգամավորների ընտանիքներից»,-ցավով նշում է Մարինա Ադուլյանը:
Այսօր մանկատան հաշմանդամ երեխաների մանկությունը անցնում է, մեղմ ասած, միապաղաղ և ձանձրալի: Սահմանափակ հնարավորություններով երեխաներին տրամադրվել է տարածք, որը նախկինում լինելով մանկապարտեզի շենք` հաշմանդամ երեխայի համար անհրաժեշտ տարրական պայմաններ չունի: Արդյունքում` սայլակով երեխան շաբաթներ շարունակ անցկացնում է նույն սենյակում ՝երազելով նույնիսկ մանկատան բակ դուրս գալու մասին:
«Բարի մամա» ՀԿ-ն իր գործունեության ընդամենը երկու տարվա ընթացքում կարողացել է 27 հաշմանդամ երեխայի վերադարձնել ծնողներին և 32 երեխայի օգնել ձեռք բերել ընտանիք: Ցավով պետք է նշել, որ մեր հասարակությունը կարևորագույն մի շարք հարցերում կաղապարված և հաճախ սին ու ունայն արժեքներով ապրող հասարակություն է, ինչի զոհը դառնում են այն երեխաները, որոնք պարզապես այլ են, քան մենք:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ կարող եք լսել «Կաղապարից դուրս» հաղորդաշարի բաժնում։
