ԵՐԵՎԱՆ, 16 նոյեմբերի - Sputnik. Հոկտեմբերի 9-ին Արցախ օգնություն տարած Արմանը Նազիկին ու Անահիտին Շուշիի ապաստարանից տեղափոխեց Գյումրի, մինչև հոկտեմբերի 15-ը մայրն ու դուստրը մնացին Արմանենց տանը, հետո՝ բազանդամ ընտանիքի ու փոքր բնակարանի պատճառով, տեղափոխվեցին այլ բնակարան: Նազիկն ասում է՝ հիացած է գյումրեցիների վերաբերմունքից, իրենց շատ լավ՝ հարազատի պես են ընդունել, բայց շուշեցիների համար Գյումրին ժամանակավոր բնակավայր է:
Պատերազմի պատճառով Հայաստան են տեղափոխվել նաև Անահիտի աղջիկներն ու թոռը, իսկ ամուսինն ու հայրը Արցախում են՝ Ասկերանի Վարդաձորում: «Շուշիից ոչ մի բան չէինք վերցրել, ո՛չ հագուստ, ո՛չ փաստաթուղթ՝ բացառությամբ անձնագրերի: Մեզ էլ ասում են, սեփականությունների փաստաթղթերը պետք են, բայց որտեղի՞ց, եթե չենք վերցրել»,-նշում է Անահիտը:
Spuntnik Արմենիան փորձեց կանանցից ճշտել՝ ուզու՞մ են վերադառնալ: Պատասխանը դրական էր, բայց նրանց ձայնի մեջ հուսահատություն ու տխրություն կար: «Ուզում ենք վերադառնալ Ղարաբաղ, բայց ու՞ր գնանք, որտե՞ղ մնանք, մեր հող ու ջրին կարոտել ենք»,-ասում է Նազիկը հավելելով. «Լսել եմ, որ Ղարաբաղում ժամանակավոր տուն կտան»:
Գյումրիում գտնվելու ընթացքում իրենց համար անծանոթ, բայց արդեն հարազատ դարձած Նվարդի ու իր հարազատների օգնությամբ Նազիկը Երևանում աչքի վիրահատության է ենթարկվել։
Երեխաները պետք է հեքիաթ ունենան. Շուշիի թատրոնը Գյումրիում է, հանդիսատեսին էլ են բերել
«Գյումրիում մեզ հարազատից էլ լավ են ընդունում, բայց ամաչում եմ՝ իրենց հոգսին մեր հոգսն էլ է ավելացել, ինչքա՞ն ենք այսպես մնալու: Կմեկնենք, միայն թե մի փոքր կազդուրվեմ ու հասկանանք՝ ուր ենք գնում»,-ասում է Նազիկը:
Նազիկն ու աղջիկը վստահեցնում են՝ եթե ոչ հիմա, ապա առողջությունը վերականգնելուց հետո, հաստատ մեկնելու են՝ Գյումրիում արդեն հարազատ դարձած ընտանիքներ թողնելով։
