Իր առաջին աշխատանքի` տանկի թնդանոթի կրակոցների թիվը գրանցող սարքի համար երիտասարդ մեխանիկ–վարորդը նախորդ դարի երեսնական թվականներին անվանական ժամացույց է ստացել հենց Գեորգի Ժուկովից։
1941 թվականի հոկտեմբերին Միխայիլ Կալաշնիկովը ծանր վիրավորվել է։ Հենց հոսպիտալում նա մտածեց. «Արյդո՞ք հնարավոր չէ ատրճանակ–գնդացիր ստեղծել մեր զինվորի համար»։
Կոնստրուկտորն ինքնալիցքավորվող կարաբինի նմուշը հինգ տարում «վերածեց» Կալաշնիկովի ինքնաձիգի, որը 1949 թվականին ընդունվեց Խորհրդային բանակի սպառազինություն։
Այդ ժամանակից ի վեր կալաշնիկովն ապրել է Իժևսկում, այնտեղ մեքենաշինական գործարանում անցել է շարքայինից մինչև դիպուկահար զենքի գլխավոր կոնստրուկտորի ուղին։
Հայտնի АК-47–ը բազմաթիվ անգամ արդիականացվել է, ստեղծվել են զենքի ձևափոխված տարբերակները։
Միխայիլ Կալաշնիկովը մահացել է 2013 թվականի դեկտեմբերի 23–ին կյանքի 95–րդ տարում։
