Վաստակավոր ճարտարապետ Հրաչյա Պողոսյանին չի ոգևորել Երևանում երկնաքեր կառուցելու գաղափարը։ Նա այս մասին ասաց Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում։
«Սպիտակ ագռավի նման այդ երկնաքերը պիտի ցցվի մի տեղ: Ես համարում եմ, որ դա սխալ բան է, որովհետև ամեն բան, ինչ արվում է, պիտի լինի ներդաշնակ իր միջավայրի հետ: Ասենք, դաշտում ցցվեց մի 70–հարկանի շենք, իսկ մեր ամբողջ քաղաքին նայում ես, դա օտար է, աչք է ծակում: Չեմ ասում, որ սեյսմիկ գոտում ենք գտնվում և այլն, որովհետև կարելի է սեյսմիկ գոտում կառուցել բարձր շենք և անել այնպես, որ դիմակայի: Բայց չեմ կարծում, որ մեր քաղաքին դա հատուկ է»,– ասաց նա:
Օգտվելով առիթից` մեր վաստակաշատ զրուցակցին դիմեցինք քաղաքաշինական և շինարարական խնդիրներին վերաբերող այլ հարցերով ևս։
Ընդհանուր տպավորությամբ` մայրաքաղաքում շինարարական որոշակի աշխուժություն է դիտարկվում: Սակայն դա իր հետ բերում է նաև փոշի և աղմուկ, երբեմն այն աստիճան, որ անհնար է չնկատել: Մինչդեռ կան չափանիշներ ու պահանջներ, որոնց շինարարական ընկերությունները պարտավոր են հետևել:
Վերմիշյան․ «Երկնաքերը պետք է լինի ո՛չ այդ տարածքում, և ո՛չ այդպիսի շենք»
«Պահանջներ, իհարկե, կան, և միգուցե զարմանալի թվա, բայց այդ պահանջներն այսօր դրվում են բոլոր նախագծողների առջև: Օրինակ` նախագծերի մեջ անպայման պետք է լինի շինհրապարակի կազմակերպման նախագիծ, մինչև անգամ ամբարձիչ կռունկի ընտրությունը պիտի նշվի։ Այն կետում, որտեղով բեռնատարները դուրս են գալիս, անպայման պետք է ցնցուղ լինի, որի տակով անցնի մեքենան, որպեսզի փոշի չառաջացնի քաղաքում: Իսկ շինարարության օբյեկտը՝ շենքը, պետք է անպայման ծածկվի հատուկ պաստառներով»,– ասաց Պողոսյանը:
Մեր զրուցակցի դիտարկումներով՝ մասամբ են պահպանվում այդ և մի շարք այլ պահանջներ, որոնք պարտադիր են համարվում: Մի տեղ արվում է, մի այլ շինհրապարակում՝ ոչ:
«Որևէ նախագիծ չի կարող հաստատվել շինարարության համար, եթե չունենա այդ շինհրապարակի կազմակերպման թերթերը, շինարարության ժամանակացույցը:
Բայց մենք տեսնում ենք շինհրապարակներ, որ տասնյակ տարիներով այդպես էլ մնացել են: Ինչպես մյուս ասպարեզներում, միշտ չէ, որ օրենքները աշխատում են»,- նշում է նա:
Բնության հուշարձանները գրեթե չեն պաշտպանվում. ի՞նչ են առաջարկում Վերմիշյանն ու Գասպարյանը
Հրաչյա Պողոսյանն անմիջական մասնակցություն է ունեցել այնպիսի դիմագծային կառույցների ստեղծմանը, ինչպիսին էր Երիտասարդության պալատը, ինչպիսին են «Ռոսիա», հետագայում՝ «Այրարատ» կինոթատրոնը (երկու դեպքում էլ՝ համահեղինակությամբ Արթուր Թարխանյանի և Սպարտակ Խաչիկյանի), Կ.Դեմիրճյանի անվան Մարզահամերգային համալիրը (հեղինակային խմբի հետ)։ Զրույցի ընթացքում չենք շրջանցել այդ ինքնօրինակ ստեղծագործությունների վիճակին ու ճակատագրին վերաբերող հարցերը:
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
