Ադրբեջանցիների կողմից Շուշիից գերեվարված Մարալ Նաջարյանը shantnews–ի հետ զրույցում պատմել է, թե ինչպես է գերի ընկել։
«Հազիվ Շուշի հասանք, զինվորները եկան մեզ շրջապատեցին, հարցրին` որտեղի՞ց եք, պատասխանեցինք, որ Երևանից ենք գալիս, հարցրեցին` ինչո՞ւ, ասացինք, որ Վիգենի (տաքսու վարորդի,–խմբ.) իրերը Շուշիի հյուրանոցում են, պիտի վերցնենք։ Ասացին` անձնագրերը տվեք, հետո մեր դրամապանակները, հեռախոսները և մեքենայի բանալիները վերցրին, մեզ իջեցրին մեքենայից, ասացին` պետք է ստուգեն, եթե ամեն ինչ կարգին լինի, ձեզ կուղարկենք Երևան։ Հեռախոսի մեջ Վիգենի կամավորականի նկարները տեսան, ասացին, որ մեզ չեն կարող թողնել, տեռորիստ ենք։ Վիգենին ծեծեցին, հետո մեզ նստեցրին «Ջիպի» մեջ։ Մեքենայում գազի բալոններ կային, դռներն ու պատուհանները փակեցին։ Իմ աչքերը բաց էին, Վիգենի աչքերը կապել էին։ Մտածեցի, որ մեզ պետք է ողջ–ողջ այրեն։ Շատ վախեցա, հույս չունեի, որ ողջ կմնամ։ Բայց աղոթում էի, ասում էի` Աստված, ինձ ուժ ու կարողություն տուր, որ դիմանամ»,–պատմել է Մարալը։
Մարալից բացի, Ադրբեջանում ենթադրաբար ևս 3 հայ կին գերի կա. Զոհրաբյան
Հիշեցնենք, որ լիբանանահայ կինը գերեվարվել էր Հայաստանի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի ղեկավարների միջև եռակողմ հայտարարության ստորագրումից անմիջապես հետո՝ նոյեմբերի 10-ին, Բերձորում, որտեղ մեկնել էր անձնական իրերը վերցնելու։
Նաջարյանի հետ գերեվարվել էր Բերձոր մեկնած մեկ այլ լիբանանահայ՝ տաքսու վարորդ Վիգեն Էուլջեքյանը, որին Ադրբեջանը ներկայացնում է որպես 2500 դոլարի դիմաց կռվող վարձկան։ Նրան մեղադրանք է առաջադրվել 5 հոդվածով։
Լիբանանահայ կինը գնացել է Շուշիից իրերը վերցնելու, նրան գերի են վերցրել. ՄԻԵԴ–ը հաստատել է
