Մետաքսե Հակոբյանի փոխանցմամբ` նրանց, ովքեր այցելում են Ստեփանակերտ, առաջին հայացքից կարող է թվալ, թե քաղաքը խիտ բնակեցված է և ապրում է բնականոն կյանքով, սակայն իրականությունը բոլորովին այլ է. եթե նրանք նախկինում կազմում էին տարիների պլաններ, ապա այսօր ապրում են մեկ օրով։
«Նույնիսկ կարող է տպավորություն առաջանալ, թե այդտեղ պատերազմ չի եղել, բայց նրանք, ովքեր առաջին անգամ չեն այցելում Արցախ և լավատեղյակ են բնակչության կենսակերպին, տարբերությունն իսկույն կտեսնեն։ Մարդիկ կոկիկ հագնված են, ժպտում են, նույնիսկ երաժշտություն լսում, սակայն իրականում փշերի վրա են, լարված։ Բնական է, որ Հայաստանի ու Արցախի իշխանություններն առաջնահերթությունների թվում նշում են սոցիալական հարցերը, բայց արցախցիներին ավելի շատ մտահոգում է անվտանգության խնդիրը»,– ասաց Արցախի ԱԺ պատգամավորը։
Հակոբյանի կարծիքով` շատերն այլևս չեն ցանկանում սպասել կամ ապագայի հետ հույսեր կապել, առավել ևս հունիսի 20-ին Հայաստանում տեղի ունեցած արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններից հետո նրանք հասկացել են, որ այլևս հայաստանյան իշխանություններից չկա որևէ երաշխիք, ուստի որոշել են արտագաղթել։
«Հիմա արցախցիների միակ հույսը ռուս խաղաղապահներն են, որոնց ներկայությունը դիտվում է որպես կայունության ու անվտանգության երաշխիք»,– ասաց Արցախի ԱԺ պատգամավորը։
Հակոբյանի տեղեկացմամբ`արդրբեջանցիներն ակտիվորեն աշխատում են մեդիա դաշտում` փորձելով հոգեբանորեն ճնշել արցախցիներին ու համոզել, որ չորս տարի անց ռուս խաղաղապահները հեռանալու են։ Հակոբյանը ցավով ընդգծեց, որ դրան չեն ձգտում հակազդել հայաստանյան իշխանությունները, ավելին` Երևանից հնչում են տեսակետներ, որ Հայաստանն այլևս արցախյան խնդրում անզոր է, մինչդեռ պատգամավորի համոզմամբ` որքան էլ հնչեն նմանօրինակ կարծիքներ, միևնույնն է, գիտակից արցախցիները պնդում են, որ նույնիսկ պատերազմով ադրբեջանցիները հարց չեն լուծի, արցախցիների կամքը անկոտրում է։
Կարևոր է բուժել Արցախի վերքերը. Խրամորթ գյուղի դպրոցը կվերանորոգվի սփյուռքի միջոցներով
