ԵՐԵՎԱՆ, 6 Հունիս — Sputnik. Եվրոպայում վերջին շրջանում տեղի ունեցած ահաբեկչությունների շղթան հունիսին ոչ միայն չի մարի, այլև կակտիվանա: Կարծում են հայաստանցի արաբագետներ Սարգիս Գրիգորյանն ու Արմեն Պետրոսյանը՝ հիշեցնելով, որ հունիսը մուսուլմանների համար սրբազան՝ Ռամադան ամիսն է:
Կովկասյան տարածաշրջանում ևս, մասնագետների դիտարկմամբ, իսլամական տրամադրությունների ակտիվացում է նկատվում, ինչը բացասական հետևանքներ կարող է ունենալ նաև Հայաստանի համար:
Հայաստանում անհանգստությունների առիթ է դարձել նաև Կատարի հետ առանց վիզայի ուղևորափոխադրումների ռեժիմի հաստատումը, հատկապես այն ժամանակ, երբ այդ երկրի իշխանություններին մեղադրում են ահաբեկիչներին աջակցելու համար:
Այս փաստը, սակայն, հայ փորձագետներին այնքան էլ չի անհանգստացնում, նախ՝ որովհետև Հայաստան առանց վիզայի մուտք գործելու իրավունք ստացածների թիվն այնքան էլ մեծ չէ, ապա՝ նաև Կատարն իր խնդիրներն աշխարհի հզորների հետ կկարողանա արագ լուծել:
«Կատարն այն երկիրը չէ, որ ձեռքերը ծալած սպասի, թե ինչ պետք է տեղի ունենա, չնայած, որ հիմա ուղղակի շրջափակման մեջ է՚,- ասաց Սարգիս Գրիգորյանը,- ՙլարվածությունը դեռևս կշարունակվի, բայց դժվար կլինի այն երկար պահել»:
Արմեն Պետրոսյանն էլ հիշեցնում է, որ Կատարը 2.6 մլն-անոց բնակչությամբ երկիր է, որից միայն մի քանի հարյուր հազարն ունեն Կատարի քաղաքացիություն: Ասել է, թե՝ առանց վիզայի Հայաստան գալու իրավունք ունեցողների թիվն այնքան էլ մեծ չէ:
«Երբ Կատարը մեղադրվում է ահաբեկությանը, ծայրահեղականությանն աջակցելու մեջ, մեղադրողները նկատի ունեն ոչ թե Կատարի քաղաքացիների մասնակցությունը, կամ նրանց ուղղակի ներգրավվածությունը, այլ Կատարի կողմից տարբեր ծայրահեղական կառույցներին աջակցությունը: Եվ Հայաստանը, բնականաբար, Կատարի կողմից որևէ ձևով թիրախավորված չէ»,- ասաց Արմեն Պետրոսյանը:
Ինչ վերաբերում է Եվրոպայում` մասնավորապես Մեծ Բրիտանիայի տարածքում տեղի ունեցած վերջին ահաբեկչություններին, արաբագետները կարծում են, որ դրանք հետևանք են Մերձավոր Արևելքում տեղի ունեցող զարգացումների և ՙԻսլամական պետություն`կազմակերպության վարած մարտավարության:
Արաբագետ Սարգիս Գրիգորյանը, սակայն, համոզված է, որ հերթական ահաբեկության տեղը, ժամանակը, ձևը որոշում է ոչ թե ԻՊ բարձրագույն ղեկավարությունը, այլ տեղերում գործող իսլամական կառույցները: Եվ, քանի որ դրանց միջև տրամաբանական կապը բացակայում է, դժվար է լինում նաև կանխատեսելն ու կանխելը:
Արմեն Պետրոսյանի կարծիքով էլ իսլամիստները թիրախ ընտրելիս առաջին հերթին ընտրում են այն տարածքները, որտեղ անվտանգությունը թույլ է:
