Միաժամանակ Ռուսաստանը շարունակում է մնալ Հայաստանից պատրաստի ապրանքների արտահանման հիմնական շուկան։ Այստեղ հաջողությամբ արտահանվում են միրգ ու բանջարեղեն, հագուստ, գինի և կոնյակ, իսկ առանձին դեպքերում`նաև այլ ապրանքներ։ Դա անդրադարձել է նաև Հայաստանի տնտեսական ցուցանիշների վրա։

Երրորդ երկրների հետ առևտուրը սկզբում նվազեց, բայց հետո վերականգնվում էր։ Այդ ցուցանիշները հիմնականում կախված էին նավթի գներից։ Նավթի և գազի արտահանման ծավալները չեն նվազել (հակառակը` աստիճանաբար աճում են)։ Աճել է նաև նավթից ու գազից ստացվող ընդհանուր եկամուտը, սակայն դրա համար ստիպված են եղել նախկինից ավելի շատ նավթ ու գազ վաճառել։ Բացարձակ թվերով`շահույթը հումքային ապրանքներից աճել է` 169–ից դառնալով մինչև 221 մլրդ դոլար։

2015-19 թվականներին աճում էին նաև վերամշակող արդյունաբերության (այսինքն ոչ թե հումքից, այլ պատրաստի ապրանքից) ապրանքների արտահանումից ստացված եկամուտները։ Հինգ տարվա ընթացքում եկամուտներն այստեղ աճել են գրեթե 12%–ով` մոտավորապես 170–ից դառնալով 190 մլրդ դոլար։ Հիմնական մասն այստեղ զբաղեցնում է նավթամթերքը (75 մլրդ)։ Դրա արտահանման ծավալները գրեթե չեն փոխվել։

Միաժամանակ սկսել է զարգանալ հագուստի արտահանումը։

Արտահանման ծավալը ԵԱՏՄ մյուս երկրներ թեև աճում է, սակայն շարունակում է համեմատաբար փոքր մնալ։ Օրինակ, դեպի Ղրղզստան արտահանումը նախկինում գրեթե բացակայել է (կես միլիոն դոլարից պակաս), իսկ այժմ գերազանցում է երեք միլիոնը։ Փոքր ծավալներով, սակայն աճել է նաև այդ երկրից ներուծումը։

Նրանցից մեկը կապված է Հայաստանից արտահանման հետ, մյուսը` Թուրքիայից ներմուծումը փոխարինելու։ Որպես օրինակ չի ընտրվել ո՛չ միրգ–բանջարեղենը,ո՛չ էլ կոնյակը։ Առաջին դեպքում արտահանումը մեծամասամբ կախված է եղանակային պայմաններից, կոնյակն էլ Հայաստանը հաջողությամբ արտահանում էր նաև նախկինում։ Հագուստիարտահանումը նույնպես որոշակի առումով կապված է եվրասիական ինտեգրման հետ, սակայն մեծամասամբ` ոլորտի զարգացման հաջող ծրագրի։ Ծրագիրը ֆինանսավորել է ՄԱԿ–ը` ՌԴ կառավարության միջոցներով։

Այդ պատճառով կդիտարկենք երկու օրինակ, որտեղ արդյունքն անկասկած կապված է եվրասիական ինտեգրման հետ։