«5 րոպե Արմեն Դուլյանի հետ». շաբաթվա 5 իրադարձությունները՝ 5 րոպեում

 

Սկսենք Արցախից, որովհետև մի տեսակ աչքաթող ենք արել այնտեղ կատարվողը։ Հինգշաբթի օրը Ստեփանակերտում սենսացիա տեղի չունեցավ՝ ղարաբաղյան խորհրդարանը, ինչպես և սպասվում էր, ձայների ճնշող մեծամասնությամբ մերժեց Սամվել Բաբայանի առաջարկը՝ Սահմանադրությունը փոխելու վերաբերյալ։

Եթե չմերժեր, այ դա, անշուշտ, սենսացիա կլիներ, որովհետև Սամվել Բաբայանն առաջարկում էր հանել 10 տարի Ղարաբաղում բնակվելու պայմանը և թույլ տալ, որպեսզի հայաստանցիներն էլ կարողանան առաջադրել իրենց թեկնածությունները ղարաբաղյան ընտրություններում։

Ճիշտն ասած, եթե նույնիսկ խորհրդարանն ընդուներ սահմանադրական փոփոխությունների առաջարկը, Սամվել Բաբայանը հազիվ թե կարողանար իր թեկնածությունն առաջադրել մարտի վերջին կայանալիք նախագահական ընտրություններին։ Որովհետև խորհրդարանը այդ առաջարկները առաջին ընթերցումով ընդունելուց հետո պետք է ուղարկեր Գերագույն դատարան՝ սահմանադրականությունը պարզելու։ Այդ քննարկումը, ըստ օրենք, տևում է մոտ վեց ամիս, որոշ դեպքերում նույնիսկ 9 ամիս, հետո՝ երկրորդ ընթերցում խորհրդարանում, հետո էլ հանրաքվե։ Ընտրությունների օրը հաստատ անցնելու էր։ Բա հիմա ի՞նչ։ Սամվել Բաբայանը ունի կուսակցություն ու թեև ինքը պատգամավոր էլ չի կարող լինել, պիտի ամեն ինչ անի, որպեսզի իր քաղաքական ուժը հաղթի խորհրդարանական ընտրություններում։

Երևանում այս շաբաթ, կարելի է ասել, աննախադեպ բան տեղի ունեցավ՝ մեկուկես տարվա լռությունից հետո խոսեց նախկին նախագահ Սերժ Սարգսյանը։ Ավելի ճիշտ պարզապես պատասխանեց այն հարցին, թե արդյոք չի վախենում, որ իրեն էլ Ռոբերտ Քոչարյանի օրինակով ձերբակալեն։

Երևի հասկանում եք, որ ժամանակի սղության պատճառով հնարավոր չէ մանրամասն անդրադառնալ երրորդ նախագահի մեկնաբանություններին։ Ընդամենը մեկ պահ նշեմ. Սերժ Սարգսյանն ասաց՝ թող ձերբակալեն, եթե ժողովուրդը դրանից գոհ ու երջանիկ կլինի։ Կներեք, եթե նոր իշխանությունները իմանային, որ կարող են այդքան հեշտ երջանկացնել ժողովրդին, վաղուց ձերբակալած կլինեին։

Սահմանադրական դատարանի հետ կապված իրադրությունն այս շաբաթ մնաց անորոշ, դեռ մի բան էլ ավելի՝ դատարանի նախագահին քրեական մեղադրանք ներկայացվեց։

Նաև այդ դատարանի շուրջ ստեղծված իրավիճակի մասին խոսեց Վենետիկի հանձնաժողովի նախագահը։ Սակայն եթե որևէ մեկը սպասում էր հստակ գնահատականների և ձևակերպումների, ապա հաստատ հիասթափություն ապրեց։ Պարոն Բուկիկիոյի մեկնաբանությունները շատ նման էին այն արտահայտությանը, որը սիրում էր կրկնել խորհրդային տարիներին նկարահանված ամենահայտնի մուլտերից մեկի հերոսը՝ Լեոպոլդ կատուն. «Տղերք, եկեք խաղաղ ապրենք»։

Այս շաբաթ հայտնի դարձավ, որ կառավարությունը քննարկում է վարչապետի համար նոր ինքնաթիռ գնելու հնարավորությունը։ Միանգամից էլ քննադատություն հնչեց՝ մայրաքաղաքի հասարակական տրանսպորտի հարցը լուծելու ու նոր ավտոբուսներ ձեռք բերելու փոխարեն՝ մի հսկայական գումար՝ 55 միլիոն դոլար ուզում եք ծախսել վարչապետական ինքնաթիռի վրա։

Մյուս կողմից պարզվեց, որ այս տարի կառավարությունը բարձրաստիճան պաշտոնյաների օտարերկրյա ուղևորությունների վրա ծախսել է 4 անգամ ավելի գումար, քան անցած տարի։ Ինչ կապ ունի սա ինքնաթիքի հետ։ Ամենաանմիջական կապը՝ այս տարվա գործուղումների գումարները ներառում են նաև այն ծախսերը, որոնք արվել են վարչապետին Ամերիկա հասցրած ինքնաթիռը վարձակալելու համար։ Իսկ ուրիշ ինքնաթիռ է վարձվել այն պարզ պատճառով, որ մերը չի կարող հասնել Ամերիկա։ Դե հիմա ասեք՝ ավելի լավ չէ՞ մի անգամվա ծախս անել, գնել նոր ինքնաթիռ ու դրանով էականորեն կրճատել գործուղումների վրա արվող պարբերական ծախսերը։

Ստիպված եմ տխուր թեմայով ավարտել, որովհետև Կենդանաբանական այգում վերջին երկու օրերին կատարվածի մասին բոլորն են խոսում։ Կորցրեցինք երեք կենգուրու և երեք մուֆլոն։

Շատերը հարց են բարձրացնում՝ լավ, եթե չենք կարողանում խեղճ կենդանիներին պաշտպանել թափառող շների ոհմակներից, միգուցե ընդհանրապես հրաժարվենք գազանանոց ունենալու մտքից։ Ես ուրիշ առաջարկ ունեմ՝ եթե քաղաքապետարանը այդքան միջոցներ չունի, որ կենդանաբանական այգու շուրջը պատ կառուցի, միգուցե մենք բոլորս դա անենք՝ քրաուդֆանդինգի միջոցով։ Այսինքն ամեն մեկս հազար դրամ տանք։ Կարծում եմ` կբավականացնի. հո Չինական պարի՞սպ չենք կառուցում։